уста́ўка, -і, ДМ -та́ўцы, ж.
1. гл. уставіць.
2. мн. -і, -та́вак. Тое, што ўстаўлена.
Устаўкі ў рукапісе.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
уста́ўка
‘дзеянне’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
уста́ўка |
| Р. |
уста́ўкі |
| Д. |
уста́ўцы |
| В. |
уста́ўку |
| Т. |
уста́ўкай
уста́ўкаю |
| М. |
уста́ўцы |
Крыніцы:
krapivabr2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
уста́ўка
‘тое, што ўстаўлена’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
уста́ўка |
уста́ўкі |
| Р. |
уста́ўкі |
уста́вак |
| Д. |
уста́ўцы |
уста́ўкам |
| В. |
уста́ўку |
уста́ўкі |
| Т. |
уста́ўкай
уста́ўкаю |
уста́ўкамі |
| М. |
уста́ўцы |
уста́ўках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
уста́ўка ж., в разн. знач. вста́вка;
у. ако́нных рам — вста́вка око́нных рам;
у ру́капісе шмат уста́вак — в ру́кописи мно́го вста́вок;
у. псава́ла суке́нку — вста́вка по́ртила пла́тье
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
уста́ўка, ‑і, ДМ ‑таўцы; Р мн. ‑тавак; ж.
1. Дзеянне паводле дзеясл. устаўляць — уставіць (у 1 знач.).
2. Тое, што ўстаўлена. У першым выданні ўсё, што не магло быць выказана сюжэтам, пераносілася ў лірычныя ўстаўкі, пісаныя эзопаўскаю мовай. У. Калеснік. Гэта быў даволі аб’ёмісты рукапіс, два гады пісаны, перапісаны і зноў пачырканы, з устаўкамі на палях і на адвароце старонак, з табліцамі і дыяграмамі. Брыль. Насця, круглая, нізенькая, у яркім плацці, пашытым, мабыць, з адных стужак, карункаў ды ўставай, — проста нейкі стракаты клубок — падала Сяргею пульхную, з ямачкамі на запясці, руку і хмыкнула ў кулак. Хомчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
уста́віць, -та́ўлю, -та́віш, -та́віць; -та́ўлены; зак., што.
1. у што. Паставіць, змясціць у сярэдзіну чаго-н.
У. шыбу ў раму.
У. зубы (штучныя). У. слова ў размову (перан.)
2. чым. Заняць, укрыць паверхню.
У. стол ядой.
3. перан., у каго-што і каго-што. Нерухома ўтаропіць на каго-, што-н. (вочы, позірк).
У. позірк у прастору.
|| незак. устаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.
|| наз. уста́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж. (да 1 знач.) і устаўля́нне, -я, н. (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
цві́кля, ‑і, ж.
Спец. Устаўка ў рукаве кашулі пад пахай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вста́вка ж.
1. (действие) устаўля́нне, -ння ср., уста́ўка, -кі ж.;
2. в др. знач. уста́ўка, -кі ж.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
адступле́нне, -я, н.
1. гл. адступіць.
2. Адхіленне ад асноўнай тэмы; устаўка ў тэкст якога-н. літаратурнага твора, не звязаная з яго асноўнай тэмай або сюжэтнай лініяй.
Лірычнае а. ў літаратурным творы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ушы́ўка, ‑і, ДМ ушыўцы; Р мн. ушывак; ж.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. ушыць.
2. Тое, што ўшыта; устаўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)