age​1 [eɪdʒ] n.

1. узро́ст;

be/come of age да сягну́ць паўнале́цця;

be under age не дасягну́ць паўнале́цця;

look one’s age выгляда́ць на свае́ гады́/свой узро́ст;

What is his age? Колькі яму гадоў?

2. ages infml ве́льмі до́ўга;

I waited for ages. Я чакаў вельмі доўга.

3. век; эпо́ха;

the Middle Ages Сярэ́днія вякі́, Сярэдняве́чча

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

аза́лея, ‑і, ж.

Паўднёвая дэкаратыўная кустовая расліна сямейства верасовых з жоўтымі і інш. кветкамі. Недалёка ад вёскі Замошша, каля Жыткавіч, ёсць участак зямлі з раслінай, узрост якой, па сцвярджэнні вучоных, мільён гадоў. Гэта пантыйская азалея — старажытная і амаль усюды вымерлая расліна. А тут на невялікім кавалачку палескай зямлі яна захавалася. «Звязда».

[Ад грэч. azaleos — сухі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

build-up

[ˈbɪldʌp]

n.

1) узро́ст сі́лы, узмацне́ньне n

2) пабо́льшаньне n.

a build-up of pressure — павышэ́ньне ці́ску

3) ціск на грама́дзтва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

во́зраст узро́ст, -ту м., век, род. ве́ку м.;

зре́лый во́зраст ста́лы ўзрост (век);

одного́ во́зраста аднаго́ ўзро́сту (ве́ку), адны́х гадо́ў;

вы́йти из во́зраста вы́йсці з узро́сту (гадо́ў).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

understate [ˌʌndəˈsteɪt] v.

1. выка́звацца стры́мана, недагаво́рваць;

understate one’s views не выка́зваць по́ўнасцю свой пункт гле́джання

2. прымянша́ць, заніжа́ць;

She understated her age on the census form. Яна прыменшыла свой узрост на бланку перапісу.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

крыты́чны

(ад гр. kritikos = які асуджае)

1) звязаны з крытыкай;

2) здольны з ацэнкай, крытычна адносіцца да чаго-н. (напр. к. розум);

3) пераломны (напр. к. узрост);

4) надта цяжкі, небяспечны (напр. к-ае становішча).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Па́ра 1 ’газ, які ўтвараецца пры выпарванні вады, нагрэтай да высокай тэмпературы; газападобны стан вады’; пар ’паравое поле’, па́рнасць, па́рына, па́раніна, парно́та, парні́к, па́ранка, паро́нка. Агульнаславянскае: рус. пар, укр. па́ра ’паравое поле, выпарэнне’, царк.-слав. пара ’выпарэнне’, польск. par, para, чэш. pára, славац. para, серб.-харв. па̏ра, славен. pȃra, балг. па́ра. Звязана чаргаваннем з прэць, прэю (гл.) (Траўтман, 231; Младэнаў, 411; Праабражэнскі, 2, 20; Фасмер, 3, 203). Параўн. па́рыць.

Па́ра 2 ’два аднолькавыя сіметрычныя прадметы, якія складаюць адно цэлае; дзве асобы, мужчына і жанчына, дзве жывёліны, самец і самка; два прадметы, дзве штукі чаго-небудзь’. Рус., укр. па́ра. Праз польск. para з сяр.-в.-ням. pâr ’пара’ ад лац. pār ’роўны, пара’ (Брукнер, 395; Праабражэнскі, 2, 16; Фасмер, 3, 203). Ст.-бел. пара XVI ст. таго ж паходжання (Булыка, Лекс. запазыч., 154).

Пара́ ’час, перыяд; адпаведны час’. Рус., укр. пора́ ’час, пара, узрост’, польск. pora ’выпадак, пара’, балг. по́ра ’узрост’. Пэўнай этымалогіі няма. Лічаць роднасным ‑пор (гл. напор, упор), якое звязана з пярэць, пру, і набліжаюць да грэч. πορεῖν, аорыст ἔπορον, эпір. πόρον ’даць, прадставіць’, ’вызначыць’ (Младэнаў, 489; Праабражэнскі, 2, 166; Мацэнаўэр, LF, 13, 180 і наст.; Фасмер, 3, 328). Міклашыч (240) указвае яшчэ на рус. дыял. пора́ ’падпорка для стога сена’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пану́ючы,

1. ‑ая, ‑ае. Дзеепрым. незал. цяпер. ад панаваць.

2. ‑ая, ‑ае; у знач. прым. Які мае ўладу, знаходзіцца на чале ўлады. Пануючыя класы.

3. ‑ая, ‑ае; у знач. прым. Які пераважае; найбольш распаўсюджаны. З борта самалёта лёгка панесці на карту не толькі занятыя лесам плошчы, але і вызначыць пануючыя пароды, узрост і якасць лясоў, горы, балоты, высечкі... Гавеман.

4. ‑ая, ‑ае; у знач. прым. Які ўзвышаецца над чым‑н. Рота капітана Батурына заняла рубеж якраз насупраць пануючай вышыні. Сіняўскі.

5. Дзеепрысл. незак. ад панаваць (у 1, 4 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Pejor avis aetas

Дрэнная птушка ‒ узрост.

Плохая птица ‒ возраст.

бел. Старасць не радасць, косці не гнуцца. І сабака на старасці не брэша. Як малое падае, то анёл з пярынкаю, а як старое, то чорт з бараною.

рус. Старой бабе и на печи ухабы. Старость не радость, не красные дни. Старость не радость, а смерть не корысть. Старость с добром не приходит. Старость придёт ‒ веселье на ум не пойдёт.

фр. Vieillesse, tristesse (Старость, печаль). Tout sourit à la jeunesse tout s’assombrit à la vieillesse (Всё улыбается в молодости, и всё печалится в старости). La vieillesse est un pesant fardeau (Старость ‒ тяжёлая ноша).

англ. Time hands heavy on one’s hangs (Время оттягивает руки).

нем. Alter ist ein schweres Malter (Возраст ‒ тяжёлый мальтер*). Das Alter ist eine schwere Last (Возраст ‒ трудная ноша).

* Malter ‒ плата за памол.

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

wiek, ~u

м.

1. стагоддзе;

2. век;

na ~i — на век;

od ~ów — спакон веку, спрадвеку;

3. узрост; век;

w podeszłym ~u — у пажылым веку (узросце)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)