падпілава́ць, -лу́ю, -лу́еш, -лу́е; -лу́й; -лава́ны; зак., што.

1. Падрэзаць пілой, напільнікам.

П. слуп.

2. Пілуючы, падкараціць, стачыць.

П. рогі.

|| незак. падпіло́ўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. падпіло́ўванне, -я, н. і падпіло́ўка, -і, ДМ -ло́ўцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

датачы́ць ​1, ‑тачу, ‑точыш, ‑точыць; зак., што.

Скончыць тачэнне, выточванне чаго‑н. Датачыць дэталь.

датачы́ць ​2, ‑точыць; зак., што.

Канчаткова стачыць што‑н. (пра насякомых, грызуноў і пад.). Моль датачыла сукно.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Пераста́ча, трэстамі ’перахват’ (саліг., Нар. словатв.), рус. пск., цвяр. перестачиться ’супраціўляцца, упірацца’. Да пера- і стачыць (гл.) ці пера і стаць (< -statja).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Няста́ча ’недахоп, адсутнасць чаго-небудзь’ (ТСБМ), няста́так (нестатокъ) ’тс’ (Нас., Сл. ПЗБ), неста́тачны (нестаточный) ’недастатковы; нязбыўны’ (Нас.). Да стачыць ’быць дастатковым’, статак (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

насто́чваць сов. (во множестве)

1. стача́ть; сшить;

2. срасти́ть; связа́ть;

1, 2 см. стачы́ць III

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сто́чваць I несов.

1. (снимать неровности токарным инструментом) ста́чивать;

2. (делать тоньше путём точки) ста́чивать; иста́чивать;

1, 2 см. стачы́ць I

сто́чваць II несов. (о червях и т.п.) иста́чивать; см. стачы́ць II

сто́чваць III несов.

1. (соединять швом) ста́чивать, сшива́ть;

2. (соединяя, удлинять) сра́щивать; (верёвку и т.п. — ещё) свя́зывать;

1, 2 см. стачы́ць III

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

напа́рстак, ‑тка, м.

Маленькі каўпачок, які надзяваецца на палец пры шыцці, каб не ўкалоць іголкай. [Арына].. знайшла ў шуфлядцы напарстак і пачала цыраваць. Карпаў. Тыдні праз тры я ўжо ўмеў шыць з напарсткам, умеў стачыць дзве полкі саматканага сукна. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

*Сцёк, стёкы ’не з галавой (пра становішча ў вадзе)’: тут шчэ стёкы (пін., Нар. лекс.). Відаць, да ста́чыць ’быць дастатковым’ (гл.) або да сцекці́ ’дастаць, абхапіць’ (гл. сцякаць), параўн.: я тут нэ стэчу, тут тчэ нэ сцёкы (там жа).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

изъе́сть сов.

1. з’е́сці, пае́сці; (источить — ещё) стачы́ць, патачы́ць;

2. (искусать) разг. скуса́ць, пакуса́ць;

3. (о едких веществах) раз’е́сці, мног. параз’яда́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сточи́ть сов.

1. (снять неровности токарным инструментом) стачы́ць, мног. пасто́чваць;

2. (сделать тонким, узким в результате долгого употребления) зрэ́заць, мног. пазраза́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)