Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
zranić
зак.раніць; параніць; парэзаць;
zranić dumę — зачапіць гонар
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
чы́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.
1.Аднакр.да чыкаць.
2.каго-што і без дап. Імгненна раніць або забіць. Чыкнуць нажом па пальцы./убезас.ужыв.[Кавалька:] — Дачакаліся ночы — трэба прабівацца, а тут мяне і чыкнула па нагах.Лобан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
джа́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; незак., каго-што і без дап.
1.Раніць, упівацца джалам (у 1, 2 знач.). На кожным кроку джаляць камары.В. Вольскі.// Калоць, раніць (пра што‑н. вострае, калючае). Ды тут басанож у спякоту Не пройдзе хлапчук каля плоту: Гадзюкамі джаляць Абрыўкі калючага дроту.Маляўка.
2.перан. Шкодзіць злосна, спадцішка. Тут толькі ўявіў сабе [Міхась], што перад ім паўзучы гад, што смяротна джаліць з укрыцця пад маскай аднадумца.Машара.// Глыбока хваляваць, трывожыць (пра пачуцці). Горкая самотнасць джаліла мяне, і такое ж горкае шкадаванне напаўняла маё сэрца.Марціновіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
wound2[wu:nd]v.
1.ра́ніць;
wounded in the head ра́нены ў галаву́
2. абража́ць, кры́ўдзіць;
wound smb.’s feelings абража́ць чые́-н. пачу́цці
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
injure[ˈɪndʒə]v.
1. пашко́джваць, ра́ніць, кале́чыць;
Ten people were injured in the accident. Дзесяць чалавек былі пакалечаны ў выніку гэтай аварыі.
2. кры́ўдзіць, абража́ць
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Му́харанка ’мухамор’ (івац., Нар. сл., Жыв. сл.), лун.му́хорана (Шатал.). Да му́ха і ра́ніць (гл.): калісьці была распаўсюджана думка, што мухаморам можна вынішчваць мух; яго рэзалі ў малако і «атручвалі» мух. Сюды ж брэсц.муха́рка, мухаронка ’тс’ (Сл. Брэс.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
укарані́ць, ‑раню, ‑рэніш, ‑раніць; зак., што.
1. Пасадзіўшы, даць прарасці, умацавацца каранямі ў глебе. Укараніць атожылкі.
2.перан. Садзейнічаць трываламу замацаванню чаго‑н. у практыцы; заставіць што‑н. увайсці ў быт, свядомасць і пад. Укараніць гаспадарчы разлік. □ Прапанову наладчыка ўхвалілі і ўкаранілі ў вытворчасць.«Звязда».
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Перавя́ць, смал.перевя́ть ’парваць, перацерці (пра вяроўку, ліну)’ (Этимология–1981, 72). Да пера- (гл.) і вять ’рваць, церці’, якое да прасл.*vęti < і.-е.u̯en‑ ’біць, раніць’, гоц.wunds ’раніць’, англ.wen (< прагерм.*wanja), кімр.ym‑wan ’біцца, змагацца’, карнуэлск.gwane ’праколванне’, англ.-сакс.Wenn ’пухліна’, ’гуз ад удару’ і інш. < і.-е.*u̯a‑/*u̯o‑/*u̯ə‑, параўн. лат.vâts ’рана’, літ.votìs ’адкрытая скула, нарыў’. З гэтым дзеясловам са значэннем ’рваць, церці’, рус.валаг.вя́ха ’куча, бярэмя, ноша’, а таксама ’ўдар, аплявуха, грымак, кухталь’ (семантыка ’біць’) звязваецца бел.полац.вяхотка2 (гл.) ’чарада, куча’, якое ў ЭСБМ (2, 336) падаецца з паметай “няясна” (Гарачава, Этимология–1981, 72–74).