ра́ніць verwnden vt, verltzen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

verwnden

vt (па)ра́ніць (тс.перан.)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

джа́ліць

1. (раніць) stchen* vt, bißen* vt;

2. перан: inen Stich verstzen; empfndlich kränken, verltzen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

verltzen

vt

1) (па)ра́ніць, пашко́дзіць

2) паруша́ць

3) абража́ць, зневажа́ць

j-s hre ~ — абра́зіць чый-н. го́нар

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

machinegun

[məˈʃi:ngʌn]

1.

v.t.

абстрэ́льваць, страля́ць з кулямёта; забіва́ць або́ ра́ніць агнём з кулямёта

2.

adj.

кулямётны

machine-gun fire — кулямётны аго́нь

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

stab

[stæb]

1.

v.t. (-bb-)

1) прабіва́ць, ра́ніць (чым во́стрым)

2) Figur. ра́ніць

The mother was stabbed to the heart by her son’s lack of gratitude — Як нож у сэ́рца была́ для ма́ці сы́нава няўдзя́чнасьць

2.

n.

1)

а) уда́р -у m. (асабл. чым во́стрым)

б) ра́на

2) ра́неньне (пачу́цьцяў)

3) informal спро́ба f.

- have a stab at

- make a stab at

- stab in the back

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

bruise

[bru:z]

1.

n.

1) пабі́тае ме́сца, ра́нка f.

2) сіня́к -а́ m.

3) увагну́тае або́ ўбі́тае ме́сца

2.

v.t.

1) набіва́ць сіня́к; абабіва́ць, пабі́ць (фрукт)

2) Figur. ра́ніць, зьневажа́ць, абража́ць (пачу́цьці)

3) таўчы́; расьціра́ць на парашо́к

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

wound

I [wu:nd]

n.

1) ра́на f.

to dress a wound — перавяза́ць ра́ну

2) пашко́джаньне

II [wu:nd]

v.t.

ра́ніць, Figur. пара́ніць

His unkind words wounded her — Яго́ныя зло́сныя сло́вы пара́нілі ёй душу́

3. [waʊnd]

v., p.t., p.p. of wind

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

укусі́ць

1. (раніць, прычыніць боль) bißen* vt; stchen* vt (пра насякомае);

яка́я му́ха яго́ ўкусі́ла? разм ≅ was ist ihm in die Krne gefhren?, wlche Laus ist ihm denn über die Lber gelufen?;

2. (надкусіць) nbeißen* vt;

3. разм (з’есці, паесці чаго) twas ssen*, ufessen* vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

sting

[stɪŋ]

1.

v.t. stung, stinging

1) джгаць, джа́ліць; куса́ць (пра зьмяю́); кало́ць

2) пячы́

Mustard stings — Гарчы́ца пячэ́

3) стрыка́ць, апяка́ць

nettle stung his legs — крапіва́ апяка́ла яму́ но́гі

4) апяка́ць

stung by a spark — апе́чаны і́скраю

5) Figur. мо́цна кры́ўдзіць, ра́ніць (насьме́шкамі, кпі́намі)

2.

v.i.

стрыка́цца, апяка́цца, пячы́ся

3.

n.

1) уджа́ленае ме́сца

2) джа́ла n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)