наси́ловать несов.
1. (принуждать, неволить) прымуша́ць сі́лай (гва́лтам);
2. (к изнаси́ловать) гва́лціць, гвалтава́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
twist one’s arm
выкру́чваць ру́кі, прымуша́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
instigate [ˈɪnstɪgeɪt] v.
1. выкліка́ць; стымулява́ць
2. прымуша́ць; схіля́ць, падбухто́рваць
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Ну́дзіць ’прымушаць’ (Гарэц.), ’прымушаць; сумаваць; муціць’ (Нас.), ’цягнуць на ваніты, ныць’ (ТС), ’муціць; ныць, балець’ (Сл. ПЗБ), ’муціць, называць на ванітаванне’ (Бяльк.), ’занядбаць цела; цягнуць на ваніты’ (Нік. Очерки), нудзіць ’цягнуць на ваніты’ (Касп., Шат.), ну́дыты ’цягнуць на ваніты; сумаваць, маркоціць’ (Клім.), ну́дзяць ’сумаваць, маркоціцца’ (Чэрн.), укр. ну́дити ’мучыць, таміць; прымушаць; наводзіць сум; цягнуць на ваніты’, рус. нуди́ть ’прымушаць; турбаваць; мучыць; сумаваць; цягнуць на ваніты’, польск. nudzić ’не весяліць; ныць; марудзіць; маркоціць; муціць’, чэш. nuditi ’наводзіць нуду, маркоту’, славац. nudiť ’тс’, славен. nuditi ’прымушаць, прапанаваць, даваць’, серб.-харв. ну̏дити ’прапанаваць; частаваць’, макед. нуди ’тс’, балг. нудя ’прымушаць’. Прасл. *nuditi, паводле Махэка₂ (402), мела першапачатковае значэнне ’рабіць націск, прымушаць, прыгнятаць’; параўн. таксама Фасмер, 3, 88 (*nuditi < *nuda); Бязлай, 2, 229; Слаўскі, SOr, 18, 265; Жураўлёў, Этимология–1967, 112.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
гвалтава́ць
1. разм (здзекавацца, прымушаць) zwíngen* vt; j-m Gewált ántun*;
2. (згвалціць) vergewáltigen vt
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
enforce
[ɪnˈfɔrs]
v.t.
1) дамага́цца, змуша́ць, прымуша́ць (да паслухмя́насьці, падпара́дкаваньня пра́вілам)
2) прымуша́ць (сі́лай ці пагро́замі)
3) усяля́ць, прышчапля́ць
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
церушы́ць, церушу́, цяру́шыш, цяру́шыць; незак.
1. што. Пераціраць, здрабняць што-н. сухое.
2. што і чым. Прымушаць што-н. сыпацца, падаць.
Ц. соль на хлеб.
3. Ісці, імжэць (пра дробны снег, дождж).
|| наз. церушэ́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
zmuszać się
незак. змушаць (прымушаць) сябе
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
раманізава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., каго-што.
Прымусіць (прымушаць) каго‑, што‑н. засвоіць мову, культуру, звычаі Старажытнага Рыма; правесці (праводзіць) раманізацыю.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гвалтава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; незак., каго-што.
1. Чыніць гвалт (у 1 і 2 знач.).
Г. чыю-н. волю.
2. Сілай прымушаць да палавой сувязі.
|| зак. згвалтава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны.
|| наз. гвалтава́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)