przytyk, ~u

м. намёк; з’едлівае слова

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

aluzyjny

які ўтрымлівае намёк; які намякае

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

domyślnik

м. намёк; двухсэнсавы выраз; двухсэнсавасць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Прасталы́ка ’прасцяк, нетактоўны чалавек’ (ТС). З прастарэ́ка (гл.) з заменай другой часткі на лыка; магчыма, намёк, што такі чалавек носіць лыкавыя лапці. Параўн. рус. ла́потник ’прасцяк; вясковы неадукаваны чалавек’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

tip-off [ˈtɪpɒf] п. infml намёк, папярэ́джанне, перасцяро́га;

give a tip-off намяка́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

cue​1 [kju:] n.

1. theatre рэ́пліка

2. намёк

♦

give smb. a cue намякну́ць/падказа́ць каму́-н., што рабі́ць або́ гавары́ць;

take one’s cue from smb. зразуме́ць чый-н. намёк

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

недамо́ўленасць, ‑і, ж.

Непаўната, незакончанасць выказвання, замоўчванне чаго‑н. Нейкая недамоўленасць была паміж [Ватуліным і Нэляй] у апошні час і асабліва там, на вакзале. Лупсякоў. За кожным сказам стаяла якаясьці недамоўленасць або намёк на штосьці. Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вы́мекнуцца ’прагаварыцца’ (Жд.). Няясна. Відавочна, звязана з намёк (гл.), рус. мекать ’думаць, меркаваць’, намекать і інш. Апошняе, на думку Брукнера (KZ, 48, 196), з рус. метить, але гэта няпэўна. Гл. Фасмер, 2, 594.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

innuendo

[,ɪnjuˈendoʊ]

n., pl. -does

недагаво́рка f., інсынуа́цыя f., уско́сны намёк

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

cue

I [kju:]

1.

n.

1) Theatr. рэ́пліка f.

2) намёк -у m., падка́зка f.

2.

v., Sl.

дава́ць намёк, намяка́ць

II [kju:]

n.

кій -я m. (білья́рдны)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)