надзіма́цца несов.

1. (наполняться воздухом) надува́ться;

2. (съёживаться, взъерошив перья — о птицах) нахо́хливаться, хо́хлиться;

3. перен., разг. (обижаться) надува́ться, ду́ться;

4. перен., разг. (важничать) пы́житься, ду́ться;

5. страд. надува́ться; см. надзіма́ць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

distend

[dɪˈstend]

v.t.

1) надзіма́ць; разьдзіма́ць; расьця́гваць, расшыра́ць

2) надзіма́цца, наця́гвацца ад ве́тру

3) пу́хнуць

The stomachs of starving people often distend — Жываты́ ў галада́ючых людзе́й ча́ста пу́хнуць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ánschwellen

*

1.

vt дуць, надзіма́ць, напаўня́ць (ветразь)

2.

vi (s)

1) набрака́ць; прыбыва́ць (пра ваду)

2) апуха́ць, ацяка́ць

3) узмацня́цца (пра гукі)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

balloon

[bəˈlu:n]

1.

n.

аэраста́т -а m., паве́траны шар, балён -а m.

2.

v.i.

1) ляце́ць балёнам, аэраста́там

2) рапто́ўна расьці́, падніма́цца

Prices are ballooning — Цэ́ны рапто́ўна й мо́цна расту́ць

3.

v.t.

надзіма́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

warga

warg|a

ж. губа;

~a górna — верхняя губа;

układ warga — уклад вуснаў;

zaciskać ~i — сціскаць вусны;

wydymać ~i — надзімаць вусны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

раздува́ть несов.

1. (разжигать) раздзіма́ць; (ртом) раздзьму́хваць;

2. (наполнять воздухом) раздзіма́ць, надзіма́ць;

3. (об опухоли) безл. напуха́ць, разносі́ць; (о животе) успу́шваць;

4. перен. (преувеличивать) раздува́ць;

5. (развевать) развява́ць; (разгонять) разганя́ць;

ве́тер раздува́л знамёна ве́цер развява́ў сцягі́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

belly

[ˈbeli]

1.

n., pl. -lies

1) бру́ха, пу́за n., жыво́т, жывата́ m.

2) (у жывёлы) чэ́рава n.

3) стра́ўнік -а m.

4) выпу́клая ча́стка не́чага

the belly of a ship (of a pot) — найшырэ́йшая ча́стка карабля́ (гаршка́)

2.

v.t.

надзіма́ць (ве́тразі)

3.

v.i.

надзіма́цца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

дуть несов.

1. дзьму́ць; (к ду́нуть) дзьму́хаць;

ду́ет безл. дзьме;

2. (выдувать из стекла) выдзіма́ць;

3. (пить) прост. жлу́кціць;

4. (быстро бежать, мчаться) прост. пе́рці, смалі́ць;

◊

и в ус не ду́ет і не шмана́е, і ў вус не дзьме;

дуть гу́бы надзіма́ць гу́бы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

schwéllen

*

1.

vi (s)

1) пу́хнуць, ацяка́ць; надува́цца (пра шчокі, жылы)

ein schwéllender Mund — пу́хлы рот

2) набрыня́ць (пра пупышкі)

3) прыбыва́ць (аб вадзе)

4) перан. напаўня́цца

das Herz schwoll vor Begéisterung — слю́ца напо́ўнілася захапле́ннем

2.

vt надзіма́ць, раздзіма́ць (ветразі і г.д.)

ihm schwillt der Kamm — разм. ён петушы́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

загарэ́цца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; зак.

1. Заняцца агнём, пачаць гарэць. Ад іскры паравоза загарэўся лес. Шчарбатаў. Там, куды ўдарыла маланка, нешта загарэлася. Васілёнак. Загарэлася сяло ў часе бою. Чорны.

2. Пачаць свяціцца, выпраменьваючы або адбіваючы святло. Загарэліся плафоны-шарч пад столлю прасторнай залы. Шамякін. Але вось у акне побач з ганкам раптам загарэлася святло. Краўчанка. // Пачаць блішчаць, ззяць. Недзе блізка загарэлася зорка і.. рассыпаліся над лесам. Пташнікаў. Сонца асвятліла верхавіны стромкіх елак, і на іх тысячамі вясёлак загарэліся дажджынкі. Грахоўскі. // перан.; чым, ад чаго і без дап. Ажывіцца, азарыцца (пра вочы, погляд). Вочы ў Дзяміда Сыча загарэліся ад цікаўнасці. Паслядовіч. Паглядзеў цар палатно белае, карункі тонкія, ручнікі вышываныя: загарэліся ў яго вочы хцівыя. Асіпенка.

3. перан. Пакрыцца румянцам, зачырванецца. Таня, зірнуўшы на Апеньку, адчулі, як загарэліся ў яе шчокі, а па целе пайшлі нейкая млявасць. Навуменка. Алена загарлася. Невялікі твар яе, усыпаны каля малых, шэра-сініх вачэй і на тонкім носе дробнымі крапінкамі вяснушак, густа пачырванеў. Мележ.

4. перан. Моцна чым‑н. захапіцца. Загарэцца ідэяй. □ Няхай Ганна раскажа .. [жанчынам], як яна росціць лён, і не можа быць, каб яны не загарэліся гэтай справай. Сабаленка. — Давай лепш надзімаць лодку, — прапанаваў Сашка. — Давай! — загарэўся Вадзім. Гамолка. // Напоўніцца якім‑н. пачуццём. Я з тваёю маткай пагавару! Як гэта яна цябе пускае! — зноў загарэлася Любіна маці. Арабей.

5. перан. Узнікнуць, пачацца з вялікай сілай; узгарэцца. Загарэлася спрэчка. □ Страшэнная нянавісць загарэлася ў .. [Юркавыж] сэрцы. Чарнышэвіч. / у безас. ужыв. Загарэлася яму ісці ў грыбы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)