дуть
1. дзьму́ць; (к ду́нуть) дзьму́хаць;
ду́ет
2. (выдувать из стекла) выдзіма́ць;
3. (пить)
4. (быстро бежать, мчаться)
◊
и в ус не ду́ет і не шмана́е, і ў вус не дзьме;
дуть гу́бы надзіма́ць гу́бы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)