Verbum

schwéllen

*

1.

vi (s)

1) пу́хнуць, ацяка́ць; надува́цца (пра шчокі, жылы)

ein schwéllender Mund — пу́хлы рот

2) набрыня́ць (пра пупышкі)

3) прыбыва́ць (аб вадзе)

4) перан. напаўня́цца

das Herz schwoll vor Begéisterung — слю́ца напо́ўнілася захапле́ннем

2.

vt надзіма́ць, раздзіма́ць (ветразі і г.д.)

ihm schwillt der Kamm — разм. ён петушы́цца