выда́тнік, -а, мн. -і, -аў, м.
1. Навучэнец, які мае выдатныя адзнакі па ўсіх вучэбных прадметах.
Круглы в.
2. Работнік, які выдатна выконвае свае абавязкі.
В. вытворчасці.
|| ж. выда́тніца, -ы, мн. -ы, -ніц (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
слуха́ч, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.
1. Той, хто слухае каго-, што-н.
Удзячны с.
2. Навучэнец або студэнт некаторых навучальных устаноў.
С. курсаў.
|| ж. слуха́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.
|| прым. слуха́цкі, -ая, -ае.
Слухацкая аўдыторыя.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
стыпендыя́т, -а, М -я́це, мн. -ы, -аў, м.
1. Навучэнец, які атрымлівае стыпендыю.
2. Той, хто атрымлівае спецыяльную стыпендыю якога-н. фонду за асаблівыя дасягненні ў навуковай дзейнасці.
|| ж. стыпендыя́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.
|| прым. стыпендыя́цкі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пансіяне́р
(фр. pansionnaire)
1) навучэнец пансіёна 1;
2) той, хто карыстаецца пансіёнам 2.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
пансіяне́р, ‑а, м.
1. Навучэнец пансіёна (у 1 знач.).
2. Той, хто жыве ў пансіёне (у 2 знач.).
3. Той, хто карыстаецца пансіёнам (у 3 знач.).
[Фр. pensionnaire.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шпарга́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж. (разм.).
1. Лісток паперы з запісамі, якім тайна карыстаецца нядобрасумленны навучэнец у час праверкі яго ведаў.
2. Паперка з тэкстам, загадзя падрыхтаваная для выступаючага.
Гаварыць па шпаргалцы.
|| прым. шпарга́лачны, -ая, -ае (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
стыпендыя́т, ‑а, М ‑яце, м.
Навучэнец, які атрымлівае стыпендыю. Праз некалькі дзён я здаў экзамены па ўсіх астатніх прадметах на «выдатна» і быў залічан стыпендыятам семінарыі. Сяргейчык. Тройка ў заліковай кніжцы значыла: быць без стыпендыі да наступнай сесіі. Такое строгае правіла ўстанавіла праўленне для калгасных стыпендыятаў. Б. Стральцоў. // Навучэнец, які атрымлівае спецыяльную (найчасцей імянную) стыпендыю за выдатную вучобу і актыўную грамадскую дзейнасць. Купалаўскі стыпендыят.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
выда́тнік, ‑а, м.
1. Навучэнец, які мае выдатныя адзнакі па ўсіх прадметах вучэбнага плана.
2. Той, хто выконвае сваю работу, абавязкі на выдатна. Выдатны баявой і палітычнай падрыхтоўкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
выпускні́к, ‑а, м.
Той, хто канчае навучальную ўстанову, навучэнец апошняга класа, курса. Надыходзілі экзамены. Выпускнікі [школы] услых марылі аб будучым, сачылі за аб’явамі ў газетах, выбіралі навучальныя ўстановы. Чарнышэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
студэ́нт
(польск. student, ад лац. studens, -ntis = які старанна працуе, займаецца)
навучэнец вышэйшай навучальнай установы.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)