налупцава́ць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе; зак., каго.

Разм. Набіць рэменем, плёткай; выхвастаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наматыля́ць

‘набіць каго-небудзь, узмахваючы’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. наматыля́ю наматыля́ем
2-я ас. наматыля́еш наматыля́еце
3-я ас. наматыля́е наматыля́юць
Прошлы час
м. наматыля́ў наматыля́лі
ж. наматыля́ла
н. наматыля́ла
Загадны лад
2-я ас. наматыля́й наматыля́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час наматыля́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

напіцава́ць

‘натаптаць, напхаць, набіць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. напіцу́ю напіцу́ем
2-я ас. напіцу́еш напіцу́еце
3-я ас. напіцу́е напіцу́юць
Прошлы час
м. напіцава́ў напіцава́лі
ж. напіцава́ла
н. напіцава́ла
Загадны лад
2-я ас. напіцу́й напіцу́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час напіцава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

гуз, -а, мн. -ы́, -о́ў, м.

Жаўлак ад удару або нараст на целе чалавека, жывёлы; наогул пукатая няроўнасць.

Набіць г. на лбе.

На спіне ў каровы гузы.

|| прым. гузавы́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пералупцава́ць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе; зак., каго.

Разм. Моцна набіць, адлупцаваць усіх, многіх.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наба́хаць

‘накідаць, набіць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. наба́хаю наба́хаем
2-я ас. наба́хаеш наба́хаеце
3-я ас. наба́хае наба́хаюць
Прошлы час
м. наба́хаў наба́халі
ж. наба́хала
н. наба́хала
Загадны лад
2-я ас. наба́хай наба́хайце
Дзеепрыслоўе
прош. час наба́хаўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

набузава́ць

‘набіць каго-небудзь; запэцкаць, памяць, папсаваць што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. набузу́ю набузу́ем
2-я ас. набузу́еш набузу́еце
3-я ас. набузу́е набузу́юць
Прошлы час
м. набузава́ў набузава́лі
ж. набузава́ла
н. набузава́ла
Загадны лад
2-я ас. набузу́й набузу́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час набузава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

наматуза́ць

‘набіць каго-небудзь гашнікам або вяроўкай’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. наматуза́ю наматуза́ем
2-я ас. наматуза́еш наматуза́еце
3-я ас. наматуза́е наматуза́юць
Прошлы час
м. наматуза́ў наматуза́лі
ж. наматуза́ла
н. наматуза́ла
Загадны лад
2-я ас. наматуза́й наматуза́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час наматуза́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

набіва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да набіць (у 1–4, 8–10 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

отду́ть сов.

1. ададзьму́ць;

2. прост. (побить) набі́ць, адлупцава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)