набузава́ць
‘набіць каго-небудзь; запэцкаць, памяць, папсаваць што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| набузу́ю | набузу́ем | |
| набузу́еш | набузу́еце | |
| набузу́е | набузу́юць | |
| Прошлы час | ||
| набузава́ў | набузава́лі | |
| набузава́ла | ||
| набузава́ла | ||
| Загадны лад | ||
| набузу́й | набузу́йце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| набузава́ўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)