пакры́ху, прысл.
Абл. Пакрысе (у 2 знач.). Хлопец мякка, па-дзявочаму, усміхнуўся і пакрыху стаў спакайнець. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
яхі́днасць, ‑і, ж.
Уласцівасць і стан яхіднага. — Можна і зусім уцячы, — мякка, з яхіднасцю параіў Собаль, — дэзерціраваць. Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
раўню́ткі, ‑ая, ‑ае.
Вельмі роўны. Лёгка і мякка слізгаюць палазы, пакідаючы за сабой па некранутай белі дзве раўнюткія палосы. Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сентымента́льнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Быць сентыментальным (у 2 знач.), праяўляць залішнюю чуллівасць. // Абыходзіцца з кім‑н. залішне мякка, паблажліва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
gelínd, gelínde
1.
a мя́ккі, памярко́ўны
beim ~en Féuer — на слабы́м агні́
~es Wétter — мя́ккае надво́р’е
2.
adv мя́кка, памярко́ўна
~e geságt — мя́кка ка́жучы
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
мякчэ́й прысл, мякчэ́йшы (выш. ст да мякка, мяккі)
1. wéicher;
2. перан sánfter, wéicher; náchgiebiger (пра характар)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
му́лка,
1. Прысл. да мулкі.
2. безас. у знач. вык. Цвёрда. Сядзець было нязручна і мулка. Грахоўскі. Мякка сцеле, ды мулка спаць. Прыказка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шасэ́, нескл., н.
Тое, што і шаша. Да горада вяло шасэ, абсаджанае старымі разгалістымі асінамі. Мележ. Зялёнае аўто мякка ішло па шасэ. Мікуліч.
[Фр. chaussée.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
расхо́джаны, ‑ая, ‑ае.
Разм. Разбіты, папсаваны доўгай хадою. Расходжаныя прыступкі. □ Ідзе .. [сусед] пасярод дарогі і шырокімі расходжанымі ступнямі босых ног мякка шлёпае па пяску. Галавач.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дзёру, у знач. вык.
Разм. Пускаецца наўцёкі, уцякае. [Маці:] Усе яны добрыя... Мякка сцелюць, ды мулка спаць... Сваё возьме — ды дзёру... Сачанка.
•••
Даць (задаць) дзёру гл. даць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)