эўдэмані́зм, ‑у, м.

Спец. Напрамак у этыцы, што прапаведуе надкласавую мараль, паводле якой мэтай жыцця з’яўляецца імкненне чалавека да асабістага шчасця.

[Ад грэч. eudaimonía — шчасце.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ба́йка¹, -і, ДМ ба́йцы, мн. -і, ба́ек, ж.

1. Кароткі літаратурны твор алегарычнага зместу з павучальнай канцоўкай.

Байкі Кандрата Крапівы.

2. перан., часцей мн. Пустыя размовы, выдумкі (разм.).

Ці варта слухаць розныя байкі.

|| прым. ба́ечны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Баечная мараль.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

moralisíeren

vi чыта́ць мара́ль, маралі- зава́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

etyka

ж.

1. этыка;

2. мараль

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ethics [ˈeθɪks] n.

1. э́тыка (навука)

2. мара́ль;

professional/business/medical ethics прафесіяна́льная/дзелава́я/урачэ́бная э́тыка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

subvert [səbˈvɜ:t] v. fml

1. разбура́ць, падрыва́ць (веру, уладу і да т.п.)

2. паруша́ць (закон), падрыва́ць (мараль)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

прапісны́ в разн. знач. прописно́й;

п. лісто́к — прописно́й листо́к;

~на́я і́сціна (мара́ль) — прописна́я и́стина (мора́ль)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

агульнанаро́дны, ‑ая, ‑ае.

Агульны, адзіны для ўсяго народу; які належыць усяму народу. Агульнанародная ўласнасць. Агульнанародныя патрэбы. Агульнанародная мараль. // Такі, у якім удзельнічае ўвесь народ; усенародны. Агульнанародная справа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нра́вственность мара́льнасць, -ці ж.; мара́ль, -лі ж.;

челове́к высо́кой нра́вственности чалаве́к высо́кай мара́лі (мара́льнасці).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

маралізава́ць

(с.-лац. moralizare, ад лац. moralis = які датычыць звычаяў)

прапаведаваць строгую мараль; павучаць.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)