эўдэманізм, ‑у, м.
Спец. Напрамак у этыцы, што прапаведуе надкласавую мараль, паводле якой мэтай жыцця з’яўляецца імкненне чалавека да асабістага шчасця.
[Ад грэч. eudaimonía — шчасце.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)