stride

[straɪd]

1.

v.i. strode, stridden, striding

1) кро́чыць, сяга́ць

2) пераступа́ць, перасяга́ць

He strode over the brook — Ён пераступі́ў праз раўчу́к

2.

v.t.

1) кро́чыць

to stride the streets — кро́чыць па ву́ліцах

2) сяда́ць, сядзе́ць ве́рхам

to stride a horse — сядзе́ць ве́рхам на кані́

3.

n.

1) сяге́нь -ня́ m., вялі́кі крок

2) даўжыня́ кро́ку

•

- hit one’s stride

- take in stride

- make great strides

- make rapid strides

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

будзі́цца, буджуся, будзішся, будзіцца; незак.

Прачынацца ад сну. Я разам прывык са світаннем Будзіцца і крочыць шляхамі. Танк. // перан. Узнікаць, з’яўляцца, праяўляцца. У .. душы [Юлькі] будзіцца разам і герой і артыстка. Бядуля. Нас вёў сам мастак, і разам рэхам будзіліся, ішлі ўспаміны. Ліс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ты́бліць ‘ісці ўпэўнена’ (мёрск., Нар. лекс., Бел. дыял. 1), параўн. яшчэ аргат. ‘futuere’ (Лукашанец, Сацыял.), магчыма, да тыбель, гл. Экспрэсіўны дзеяслоў няяснага паходжання, магчыма, балтызм, параўн. літ. dỹbinti ‘ісці, крочыць (вялікімі крокамі)’, параўн. дыбаць, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Перажэ́рґаць ’пераступаць, пераскокваць’ (Сл. ПЗБ), перажэ́ргнуць (Сцяшк. Сл.), пэрэжаргну́ть ’тс’ (пін., Шатал.), перажыргну́ць ’пераступіць’ (докш., Янк. Мат.), перажыга́ць ’пераступаць’ (смарг., Сл. ПЗБ). Да пера- і жэргаць (жа́рг̳аць, жы́рг̳аць) ’пераступаць, пералазіць, скакаць, ступаць, крочыць, мераць крокам’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Жэ́рґаць, жа́рґаць, жы́рґаць ’пераступаць, пералазіць, скакаць, крочыць’ (Сл. паўн.-зах., мядз., Нар. словатв.). Зважаючы на выбухное ґ і распаўсюджанне, з літ. žer̃gti, žir̃gti ’расставіць ногі; сесці на каня’, аб якіх гл. Фрэнкель, 1301, 1303, 1291. Гл. Сл. паўн.-зах., 2, 173.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Дэ́чыць 1 ’крочыць; хутка рабіць’ (Сл. паўн.-зах.). Сл. паўн.-зах. думае аб запазычанні з літ. dė́ti ’хутка хадзіць, хутка рабіць’.

Дэ́чыць 2 ’гаварыць недарэчнае, бубніць; казаць адно і тое ж’ (Сл. паўн.-зах.). Паводле Сл. паўн.-зах., запазычанне з літ. dė́ti ’абгаворваць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

áusschreiten

* vi (s)

1) кро́чыць, ісці́ вялі́кімі кро́камі; ме́раць кро́камі

2) перан. пераступа́ць ме́жы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

stąpać

незак. ступаць; крочыць; хадзіць; ісці;

mocno stąpać po ziemi — цвёрда стаяць на зямлі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

amble

[ˈæmbəl]

1.

n.

1) і́нахадзь f. (ко́нскі бег)

2) паво́льны крок m.

2.

v.i.

1) бе́гчы і́нахадзьдзю (пра каня́)

2) паво́льна кро́чыць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

шага́ть несов.

1. кро́чыць; (ступать) ступа́ць; (идти) ісці́; (ходить) хадзі́ць;

2. (через кого, через что) пераступа́ць, ступа́ць;

шага́ть че́рез кана́ву пераступа́ць (ступа́ць) це́раз кана́ву;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)