кро́чыць, -чу, -чыш, -чыць; незак.

1. Ісці мерным крокам.

К. па вуліцы.

2. перан. Развівацца, рухацца ў пэўным напрамку.

К. у шчаслівую будучыню.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кро́чыць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. кро́чу кро́чым
2-я ас. кро́чыш кро́чыце
3-я ас. кро́чыць кро́чаць
Прошлы час
м. кро́чыў кро́чылі
ж. кро́чыла
н. кро́чыла
Загадны лад
2-я ас. кро́ч кро́чце
Дзеепрыслоўе
цяп. час кро́чачы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

кро́чыць несов. шага́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кро́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; незак.

1. Ісці цвёрда і шырока ступаючы. Узяўшы вуду і лапату, На рэчку першым крочыць дзед. Непачаловіч. // Хадзіць, ісці размерным крокам. Шарэнгамі крочыць пяхота. Аўрамчык. Сёння ў першамайскай калоне горда крочаць побач былыя воіны і партызаны. «Звязда».

2. перан. Прасоўвацца, развівацца ў пэўным кірунку. Мы шляхам ленінскім ідзём, Ніколі з яснага не збочым, У нашых дзён маяк відзён, Наперад мужна крочым. Пушча. Камуністычныя ідэі шырока крочылі па ўсёй зямлі, не прызнаючы ніякай граніцы. Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закро́чыць, -чу, -чыш, -чыць; зак.

Пачаць крочыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сціба́ць

‘крочыць’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. сціба́ю сціба́ем
2-я ас. сціба́еш сціба́еце
3-я ас. сціба́е сціба́юць
Прошлы час
м. сціба́ў сціба́лі
ж. сціба́ла
н. сціба́ла
Загадны лад
2-я ас. сціба́й сціба́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час сціба́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

закро́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак.

Пачаць крочыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маршырава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; незак.

Крочыць, ісці маршам¹ (у 1 знач.), мерным шагам, па-ваеннаму.

|| зак. прамаршырава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й.

|| наз. маршыро́ўка, -і, ДМ -ро́ўцы, ж. і маршырава́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пракро́чыць, ‑крочу, ‑крочыш, ‑крочыць; зак.

1. Прайсці крокам. — І толькі выйшла я на шашу і зялёнай абочынай пракрочыла наперад, як чую ззаду шум матора. Кавалёў.

2. Крочыць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шага́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Тое, што і крочыць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)