заслу́жаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад заслужыць.

2. у знач. прым. Дасягнуты працай, заслугамі. Заслужаная ўзнагарода. Заслужаная падзяка. Заслужаны адпачынак. // Атрыманы ў адпаведнасці з паводзінамі, учынкамі; справядлівы. Заслужаная кара. Заслужаная помста. Заслужаны дакор.

3. у знач. прым. Які мае вялікія заслугі; паважаны, ганаровы. Заслужаны чалавек. Заслужаны працаўнік. // Уваходзіць у склад ганаровага звання, якое прысвойваецца ўрадам за заслугі ў галіне навукі, мастацтва, спорту і пад. Заслужаны дзеяч культуры. Заслужаны майстар спорту. Заслужаны настаўнік рэспублікі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

reap [ri:p] v.

1. жаць; збіра́ць ураджа́й;

reap wheat жаць пшані́цу

2. пажына́ць (плады чаго-н.); заслуго́ўваць (што-н.);

reap glory заслужы́ць сла́ву;

Don’t let others reap the benefits of your research. Не дазваляйце іншым карыстацца плёнам вашай працы.

♦

reap a/the harvest BrE пажына́ць плады́;

reap where one has not sown пажына́ць плады́ чужо́й пра́цы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

навучы́ць, ‑вучу, ‑вучыш, ‑вучыць; зак., каго, чаму і з інф.

1. Перадаць якія‑н. навыкі, веды, уменне рабіць што‑н. Навучыць рамяству. Навучыць гуляць у шахматы. □ [Аляксей] мяне навучыў чытаць і любіць кнігу. Скрыпка.

2. Разм. Падвучыць, падгаварыць зрабіць што‑н. — Хто навучыў вас прадставіць у суд фальшывы план? — грозна спытаў у.. [Рыгора] пракурор. Бажко.

3. Даць параду, указанне. — Барташэвіч, братачка, навучы, як заслужыць [дзявочую ласку]! — не адставаў няпрошаны сведка. Карпюк. [Зарына:] Навучы ты, сасна векавая, Як пакуты мае перажыць... Бачыла.

4. Прымусіць зразумець што‑н., пераканаць у чым‑н. Жыццё навучыла кіраўніка калгаса правільна ацэньваць абстаноўку. «ЛіМ».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

verdíenen

vt

1) зарабля́ць

sich (D) sein Stück Brot ~ — зарабля́ць сабе́ на хлеб

2) заслуго́ўваць

Stráfe ~ — заслужы́ць (сабе́) ка́ру

er hat es verdíent — ён гэ́тага заслужыў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Tádel

m -s, -

1) ганьбава́нне, вымо́ва

sich (D) éinen ~ zúziehen* — заслужы́ць вымо́ву

2) папро́к

j-m éinen ~ gében* [ertéilen] — аб’яві́ць каму́-н. вымо́ву

ihn trifft kein ~ — яго́ няма́ ў чым папракну́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

dostąpić

зак.

1. падысці; наблізіцца;

zły pies nie daje do siebie dostąpić — злосны сабака не дае падысці (не падпускае);

2. удастоіцца; заслужыць; ганаравацца;

dostąpić zaszczytu — удастоіцца гонару; быць уганараваным

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

stryczek

м.

1. вяроўка з пятлёю (на шыбеніцы);

zarobić na stryczek — заслужыць пятлю (шыбеніцу);

2. перан. вяроўка, пятля, шыбеніца;

czeka go stryczek — яго чакае пятля (вяроўка, шыбеніца); шыбеніца па ім плача

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

bat

м.

1. пуга, бізун;

2. ~y мн. (пакаранне) лупцоўка, біццё;

zasłużyć na ~y — заслужыць лупцоўкі

jak z ~a strzelił — хутка; імкліва; незаўважна;

wakacje przeszły jak z ~a strzelił — канікулы праляцелі хутка (незаўважна)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вы́расці, ‑сту, ‑сцеш, ‑сце; ‑сцем, ‑сцеце, ‑стуць; зак.

1. Стаць большым; падрасці. Трава вырасла за тыдзень. □ [Кравец:] — Добры вечар у хату, як маецеся? Ого-о, малая ўжо якая вырасла! Чорны. // Стаць дарослым, развіцца. З маленькага, слабенькага некалі шчанючка вырас дужы сабака. Мурашка. // Правесці дзе‑н. свае дзіцячыя гады; выгадавацца. Нарадзіцца і вырасці ў вёсцы.

2. Павялічыцца колькасна ў памерах, аб’ёме, сіле і пад. Прыбыткі гаспадаркі выраслі. Атрад вырас у брыгаду. □ Першы кароткі канспект вырас за дзень у вялікую, цікавую аповесць. Бядуля.

3. Удасканальваючыся, дасягнуць больш высокай ступені. Выраслі майстры высокага ўраджаю. □ Вырасла новая, адданая сацыялізму інтэлігенцыя, якая выйшла з народу. Праграма КПСС.

4. Узнікнуць, з’явіцца. З жолуда вырас дуб. □ На захадзе вырасла чорная хмара. Чорны. На пустым месцы, у полі, вырас цэлы пасёлак, першая аснова новай.. формы маладога жыцця. Колас.

5. Паказацца, паўстаць перад вачамі. Перад падарожным вырас горад. □ У гэты.. момант дзверы хаты адчыніліся, і на парозе вырас сувязны. Васілевіч.

•••

Вырасці на вачах — хутка вырасці.

Вырасці на лес гледзячы — вырасці вельмі высокім.

Вырасці ў чыіх‑н. вачах — павысіць свой аўтарытэт перад кім‑н., заслужыць павагу, прызнанне ў каго‑н.

Як з(‑пад) зямлі вырасці (з’явіцца) — нечакана ўзнікнуць, хутка з’явіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

rate

I [reɪt]

1.

n.

1) тэ́мп -у m., ху́ткасьць f.

at the rate of 80 kilometers an hour — з ху́ткасьцю 80 кілямэ́траў на гадзі́ну

at a steady rate — са ста́лай ху́ткасьцю

2) но́рма f., паме́р -у m.; ко́лькасьць, цана́ f.

We pay the regular rate — Мы пла́цім нарма́льную цану́

postal rates — пашто́выя тары́фы

3) кля́са f., ра́нг -у m.

He is a first rate artist — Ён першакля́сны маста́к

2.

v.t.

1) ацэ́ньваць

2) лічы́ць, уважа́ць за каго́-што

He was rated the best poet of his time — Яго́ лічы́лі за найле́пшага паэ́та яго́ных часо́ў

3) вызнача́ць паме́р пада́тку

4) заслужы́ць

He rated a prize — Ён заслужы́ў узнагаро́ду

•

- at any rate

- birth rate

- death rate

II [reɪt]

v.t.

га́ніць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)