Прысто́йкі ’смятанка, вяршкі’ (Касп.). Дэрыват з суфіксам ‑к‑ ад папярэдняга дзеяслова, параўн. пастая́лачка (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сабе́чыць, часцей з прыст. прысабе́чыць ’набываць ва ўласнасць’, ’прысвойваць’ (Нас.). Дэрыват ад займ. сабе.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Самяшы́на ’перхаць’ (кіраў., Нар. сл.). Дэрыват ад дыял. *самяша́ць ’змяшаць’ < мяшаць з суф. ‑іна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Скеп ‘жэрдка ў плоце’ (Сцяшк. Сл.). Аддзеяслоўны дэрыват ад скяпаць (гл.) з нулявым афіксам.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Паплашы́ць ’пагоршыць’ (Мат. Гом.). Дэрыват ад асновы вышэйшай ст. дыял. прысл. плохаплатай (Мат. Гом.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Прасе́чка ’перашкода’ (Нас.). Суфіксальны дэрыват ад прасячы (гл.). Да семантыкі параўн. рус. пресе́чь ’перарваць, спыніць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Про́ціў ’той, хто працівіцца, упарты’ (Шат.). Аддзеяслоўны нулявы дэрыват ад праці́віцца < прасл. *protivъ (гл. проці).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ві́лочнік ’вожаг’ (хойн., Шатал.) — дэрыват ад вілочны (< vidloč‑ьnъ) і суф. ‑ік (< ікъ). Гл. таксама ві́лачнік.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Памазы́ ’плямы на бялізне ад поту або нечага масленага’ (Нас.). Аддзеяслоўны дэрыват ад памазаць < мазаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Прабо́ец, проббец ’крук’ (ТС), параўн. серб.-харв. npoöojau ’прабойнік’. Дэрыват ад прабіць < біць з суф. ‑ец.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)