fatuous [ˈfætʃuəs] adj. fml дурны́, бязглу́зды;

a fatuous remark бязглу́здая заўва́га

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ідыёцкі, ‑ая, ‑ае.

1. Уласцівы ідыёту (у 1 знач.). Ідыёцкі ўчынак. Ідыёцкі выраз твару.

2. Разм. Неразумны, дурны, бязглузды. Трапіць у ідыёцкае становішча.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дармаўшчы́на, ‑ы, ж.

Разм. Дармавое, бясплатнае карыстанне чым‑н. — Аказваецца, і стары не дурны ў губу ўзяць, але ўсё ўхітраецца на дармаўшчыну. Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

tróttelhaft

a дурны́, прыдуркава́ты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

stúmpfsinnig

a тупы́, дурны́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

або́лтус, ‑а, м.

Разм. лаянк. Дурны чалавек; грубіян; невук. Хлопец трапіў сюды [у музычную школу] з непаразумення. І ўратавацца ад гэтага аболтуса наўрад ці можна лёгкім жартам. Вітка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

töricht

a неразу́мны, ідыёцкі, дурны́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Tróttel

m -s, - ду́рань, дурны́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

beklópft

a разм. дурны́, крану́ты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

beschéuert

a разм. дурны́, звар’яце́лы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)