ідыёцкі, ‑ая, ‑ае.
1. Уласцівы ідыёту (у 1 знач.). Ідыёцкі ўчынак. Ідыёцкі выраз твару.
2. Разм. Неразумны, дурны, бязглузды. Трапіць у ідыёцкае становішча.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)