wordless [ˈwɜ:dləs] adj. fml or lit. маўклі́вы, бязмо́ўны;

wordless grief маўклі́вае го́ра; го́ра, яко́е не перада́ць сло́вамі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Мары,

старажытны гора-дзяржава.

т. 10, с. 154

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

наму́чыцца, -чуся, -чышся, -чыцца; зак.

1. Нацярпецца мук, гора.

Н. ў вайну.

2. Вельмі стаміцца.

Н. ў дарозе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́балець

‘шмат перанесці; дамагчыся чаго-небудзь у пакутах (выбалець многа гора, пакут і без прамога дапаўнення)’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́балею вы́балеем
2-я ас. вы́балееш вы́балееце
3-я ас. вы́балее вы́балеюць
Прошлы час
м. вы́балеў вы́балелі
ж. вы́балела
н. вы́балела
Загадны лад
2-я ас. вы́балей вы́балейце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́балеўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

выба́льваць

‘шмат пераносіць; дамагацца чаго-небудзь у пакутах (выбальваць многа гора, пакут і без прамога дапаўнення)’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. выба́льваю выба́льваем
2-я ас. выба́льваеш выба́льваеце
3-я ас. выба́львае выба́льваюць
Прошлы час
м. выба́льваў выба́львалі
ж. выба́львала
н. выба́львала
Загадны лад
2-я ас. выба́львай выба́львайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час выба́льваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

лу́ковый цыбу́льны;

◊

го́ре лу́ковое го́ра го́ркае.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

агняды́шны огнеды́шащий;

~ная гара́ — огнеды́шащая гора́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нявы́казаны невы́сказанный;

~нае го́ра — невы́сказанное го́ре

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

го́рны², -ая, -ае (разм.).

Поўны гора; гаротны.

Г. сум твой сэрцам чую.

Горна (безас.; у знач. вык.) на душы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ГОР,

Хор, у старажытнаегіпецкай міфалогіі бог сонца і неба, сын Асірыса і Ісіды. Уяўлялі Гора ў выглядзе сокала (ці чалавека з галавой сокала) або крылатага сонечнага дыска. Першапачаткова Гора шанавалі як драпежнага бога палявання, пазней — як апекуна ўлады фараона, які лічыўся зямным увасабленнем Гора. Пасля перамогі над богам цемры Сетам Гор стаў уладаром Сусвету.

т. 5, с. 352

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)