Сталярны інструмент у выглядзе калодкі з клінам і шырокім лязом для стругання дрэва. Даніла Платонавіч нешта майстраваў — габляваў дошчачку. На кухні ў яго стаяў маленькі варштат, на паліцах паблісквалі.. інструменты: гэблі, пілкі, дрэль, долаты ўсіх калібраў.Шамякін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Вярста́к ’сталярны варштат’ (КТС, Інстр. II, Шат.), палес.вэрста́к, вярста́к ’тс’ (Уладз.), рус.верстак. Відазмененае ст.-бел. запазычанне верстатъ (< ст.-польск.warstat), пераразмеркаванае дысіміляцыяй тат > так. Гл. яшчэ вярста́т.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
тка́цкі Wéb(e)-; Wéber-;
тка́цкая спра́ва Weberéi f -;
тка́цкі варшта́т Wébstuhl m -s, -stühle
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
сталя́рскі, ‑ая, ‑ае.
Тое, што і сталярны. Сталярскія інструменты. Сталярская брыгада. □ Даволі прасторныя сенцы аддзялялі хату ад каморы, у якой стаяў сталярскі варштат з гэблікамі і рубанкамі, габлёваныя дошкі і ляжалі пахучыя хваёвыя стружкі.Колас.Сталярскі цэх мясціўся гэтак сама ў асобным драўляным будынку.Галавач.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Варста́к ’ткацкі станок’ (Сцяшк. МГ). Параўн. рус.верста́к. Запазычанне з польск.warstat (> бел.варста́т, гл.) з афармленнем суфіксам ‑ак. Падрабязней гл. пад варста́т, варшта́т (Праабражэнскі, 1, 76; Фасмер, 1, 300; Шанскі, 1, В, 64; Брукнер, 603).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
сталю́га
(польск. staluga, ад ням. Stellage)
1) прыстасаванне для распілоўкі бярвёнаў на дошкі, для пілавання дроў; козлы;
2) сталярны варштат.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
АПРО́ШЧАННЕ ў мовазнаўстве, марфалагічны працэс; знікненне межаў паміж марфемамі, у выніку чаго з дзялімай асновы атрымліваецца недзялімая. Напр., бел. «воблака» <*ob=vlakъ<*ob=volkъ. Апрошчанне — частая з’ява пры запазычанні: бел. «варштат» < польск. warsztat < ням. Werkstatt ням. Werk ‘праца’ + Stätte ‘месца’. З апрошчваннем звязаны працэс дээтымалагізацыі і страты сувязі паміж роднаснымі словамі (бел. «трава — атрута», рус. «нож — заноза») і фузійны тып далучэння марфем (гл.Фузія). Тэрмін прапанаваны В.А.Багародзіцкім.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
шаве́цкі, ‑ая, ‑ае.
Звязаны з шыццём і рамонтам абутку; які служыць для шыцця і рамонту абутку. Шавецкая справа. Шавецкі варштат. □ Зранку пасля паверкі Лазар ішоў пад канвоем у турэмную шавецкую майстэрню шыць і рамантаваць абутак.Колас.Гарасім дастаў з шуфляды стала вялікую шавецкую іголку і даў мне.Якімовіч.
•••
Шавецкая смалагл. смала.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сталя́рны Tíschler-, Schréiner-;
сталя́рны варшта́т Tíschlerbank f -, -bänke;
сталя́рная майстэ́рня Tíschlerwerkstatt f -, -stätten, Tischleréi f -, -en, Schreinérei f -, -en
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
tool[tu:l]n.
1. інструме́нт, прыла́да;
a machine tool стано́к, варшта́т
2. сро́дак (у чыіх-н. руках);
the chief tools of a critic гало́ўныя сро́дкі кры́тыка
♦
down tools спыня́ць пра́цу, бастава́ць
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)