Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
ёлуп, ‑а, м.
Лаянк.Бесталковы, тупы чалавек; дурань, асталоп. — У, ёлуп.., — лаяў сябе дырэктар. — Як жа яно так? Што ж гэта магло здарыцца?Караткевіч.[Нупрэю], відаць, прыемна было бачыць, што я не ёлуп які, а ўсяму вучуся, усё пераймаю ад яго.Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Пустагало́вак ’бесталковы чалавек’ (Жд. 2). Ад пустагало́вы (гл. пусты́: пуста́я галава́), аформлена па прадуктыўнай мадэлі на ‑ак, параўн. пустаду́мак ’неразумны чалавек’ і пад.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Талало́й, тололо́й ’крык, шум, гам’, ’гармідар, беспарадак’ (ТС). Гл. талала. Сюды ж талалу́й ’вадкая мучная страва; балбатун, бесталковы чалавек’ (Касп.), ’дуркаваты чалавек’ (Шатал., Сл. рэг. лекс.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
imbecile
[ˈɪmbəsəl]1.
n.
1) недаразьві́ты чалаве́к
2) ду́рань -ня m.
2.
adj.
1) недаразьві́ты, бесталко́вы
2) дурны́
3) кво́лы, слабы́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
säumig
a
1) мару́длівы, ляні́вы; бесталко́вы
2) які́ заўсёды по́зніцца (пра чалавека)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Глабузда́ ’дурань, ненармальны чалавек’ (Сл. паўн.-зах.). Сл. паўн.-зах. параўноўвае гэта слова з літ.grabũzdas ’няўклюдны’. Але можна таксама меркаваць, што глабузда́ роднаснае слову гламазда́ ’няўмека, бесталковы чалавек і да т. п.’ (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
láppig
aразм.
1) парва́ны, абарва́ны
2) сла́бы, кво́лы
3) нядба́лы; дурны́, бесталко́вы
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Ва́рхыт ’вэрхал, бесталковы шум, гам’ (Бяльк.). Запазычанне з польскай мовы: ва́рхыт < *ва́рхат < *ва́рхот. Параўн. польск.warchotny, warchotliwy ’неспакойны’ (слова таго ж кораня, што і warchoł, адкуль бел.ва́рхал). Аб польск. гняздзе слоў гл. Брукнер, 601–602.