бесталко́вы, -ая, -ае.

1. Някемлівы, нездагадлівы.

Б. чалавек.

2. Бязладны, бессістэмны, хаатычны.

Б. адказ вучня.

|| наз. бесталко́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бесталко́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. бесталко́вы бесталко́вая бесталко́вае бесталко́выя
Р. бесталко́вага бесталко́вай
бесталко́вае		 бесталко́вага бесталко́вых
Д. бесталко́ваму бесталко́вай бесталко́ваму бесталко́вым
В. бесталко́вы (неадуш.)
бесталко́вага (адуш.)		 бесталко́вую бесталко́вае бесталко́выя (неадуш.)
бесталко́вых (адуш.)
Т. бесталко́вым бесталко́вай
бесталко́ваю		 бесталко́вым бесталко́вымі
М. бесталко́вым бесталко́вай бесталко́вым бесталко́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

бесталко́вы в разн. знач. бестолко́вый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бесталко́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Някемлівы, няцямлівы, неразумны. Бесталковы гаспадар.

2. Бязладны, хаатычны; бяссэнсны. А думкі, бесталковыя, дзікія думкі заварушыліся ў ім [у Васілю] скора-скора, як снег. Колас. [Дубовік] ішоў дадому з такім адчуваннем, нібы толькі закончыў нейкую бесталковую беганіну. Чарнышэвіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бесталко́вы

1. (незразумелы) verständnislos, únverständig, stúmpfsinnig, schwer von Begríff, begríffstutzig;

2. (няскладны, бязладны) wirr, únverständlich

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

бестолко́вый бесталко́вы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бязмо́згі, -ая, -ае (разм.).

Дурны, бесталковы.

Б. баран.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пустагало́вы, -ая, -ае (разм.).

Бесталковы, неразумны.

П. чалавек.

|| наз. пустагало́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ёлуп, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм., лаянк.).

Бесталковы, тупы чалавек; дурань, асталоп.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыдуркава́ты, -ая, -ае.

Дурнаваты, бесталковы.

П. дзяцюк.

П. выгляд.

|| наз. прыдуркава́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)