вуздэ́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Прадмет збруі, які надзяваецца на галаву каню; аброць. Адзінарная, падвойная, сырамятная вуздэчка. □ Па прыціхлай вуліцы правялі за вуздэчку баявога каня. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обу́здывать несов.

1. (надевать узду) надзява́ць абро́ць;

2. перен. (сдерживать, укрощать) утаймо́ўваць, уціхамі́рваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

bridle​1 [ˈbraɪdl] n. вуздэ́чка, абро́ць;

give a horse the bridle адпусці́ць ле́йцы

♦

put a bridle on smb. стры́мліваць каго́-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

rein​2 [reɪn] v.

1. наця́гваць абро́ць, ле́йцы

2. стры́мліваць; кантралява́ць;

He could not rein his impatience. Ён не мог стрымаць нецярпенне.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пудлі́вы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і пужлівы. [Цімох] трымае за аброць маладога пудлівага каня, на якім прыехаў па гасцей. Пальчэўскі. Цікаўны і пудлівы абывацель адным вокам пазіраў з-за фіранкі на вуліцу. Мурашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обузда́ть сов.

1. (надеть узду) забрыта́ць, надзе́ць абро́ць;

2. перен. (сдержать, укротить) утаймава́ць, уціхамі́рыць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

забрыта́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Надзець аброць. Забрытаць каня. // перан. Узяць пад сваю ўладу, прымусіць падпарадкавацца. Былі ж старшыні, што нават на хаўтурах .. спявалі. Тых было латвей забрытаць. А да гэтага ні прыступіцца. Рылько.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пу́жка, ‑і, ДМ ‑жцы; Р мн. ‑жак; ж.

Памянш. да пуга; невялікая пуга. Чаго Гарвась не рабіў — і за аброць коней браўся весці, і сам памагаў ім, і пужкаю лупцаваў — не зрушыліся коні. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бры́дэль

(англ. bridle = аброць)

ланцуг для ўтрымання судна на рэйдзе, прымацаваны адным канцом да якара, а другім да плывучай бочкі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

curb

[kɜ:rb]

1.

n.

1) або́чына (хо́дніка), бро́ўка f., рабраві́к -а́ m.

2) кало́дзежны зруб

3) абро́ць f.; вуздэ́чка f.

to put a curb on — утаймава́ць (каня́, злосьць)

2.

v.

1) утаймо́ўваць

2)

а) надзява́ць абро́ць

б) трыма́ць на абро́ці, у паслушэ́нстве

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)