2. Выпалаць, папалоць усё, многае. Перапалоць усе грады. Перапалоць усё пустазелле.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
угно́ены, ‑ая, ‑ае.
1.Дзеепрым.зал.пр.ад угнаіць.
2.узнач.прым. Насычаны спажыўнымі рэчывамі для раслін (пра глебу). Угноенае поле.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чыстапо́ліца, ‑ы, ж.
Чыстае поле; бязлессе. Праз якую гадзіну старая хата ў шэрай, па-начному ўжо аднатоннай, чыстаполіцы стомлена патушыла агеньчыкі [акон].Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Во́рань ’узаранае для сяўбы поле, ралля’ (Яшк.), во́ранка ’аранне зямлі’ (КТС). Укр.о́ранка, ’ўзорванне зямлі, час арання’, польск.orania ’ўзаранае поле’, чэш., славац.oranina і г. д. Ад оран‑, асновы залежнага дзеепрым., з дапамогай суф. ‑ь, ‑ка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
marshy
[ˈmɑ:rʃi]
adj.
1) бало́цісты (по́ле)
2) забало́чаны, багні́сты (мясцо́васьць)
3) балаця́ны
a marshy odor — балаця́ны пах
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
зо́на, -ы, мн. -ы, зон, ж.
Поле, паласа, прастора паміж якімі-н. межамі, дзвюма лініямі ці ўздоўж якой-н. лініі, а таксама наогул пэўная тэрыторыя, вобласць, што характарызуецца якой-н. агульнай прыметай.
Пагранічная з.
Прыгарадная з.
Бяз’ядзерная з.
З. тундры.
З. адпачынку.
|| прым.зо́нны, -я, -ае ізана́льны, -ая, -ае.
Зонны тарыф.
Занальная доследная станцыя.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
абло́га, -і, ДМ -ло́зе, мн. -і, -ло́г, ж.
1. Даўно не аранае поле, пакрытае травою, дзірваном.
Узараць аблогу.
2. Акружэнне войскамі ўмацаванага пункта з мэтай яго захопу.
Зняць аблогу.
3. Акружэнне лесу з мэтай правядзення аблавы на звера.
А. мядзведзя.
|| прым.абло́гавы, -ая, -ае іабло́жны, -ая, -ае (да 1 знач.).
Абложныя землі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Вудзе́рак ’поле на месцы ўзаранага дзірвану, цаліна’ (Яшк.). Гл. выдзірак.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
наўскася́к
1.нареч. на́искось, наискосо́к, вкось;
перасячы́ н. по́ле — пересе́чь на́искось (наискосо́к, вкось) по́ле;