заручы́цца², -учу́ся, -у́чышся, -у́чыцца; зак., з кім і без дап.

Дамовіцца аб шлюбе, узяць шлюб.

|| незак. заруча́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

группово́й групавы́;

группово́й брак ист. групавы́ шлюб;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бракосочета́ние ср., книжн. шлюб, род. шлю́бу м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

групавы́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да групы, складаецца з групы. Групавая скульптура. Групавыя заняткі.

•••

Групавы шлюб гл. шлюб.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

remarry [ˌri:ˈmæri] v. узя́ць но́вы шлюб

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

брак​I (супружество) шлюб, род. шлю́бу м.;

вступа́ть в брак браць шлюб;

вступи́ть в брак узя́ць шлюб, пажані́цца;

состоя́ть в браке быць (знахо́дзіцца) у шлю́бе, быць жана́тым, быць заму́жняй.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

супру́жество ср. шлюб, род. шлю́бу м.; шлю́бнае жыццё;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

divorce​2 [dɪˈvɔ:s] v. разво́дзіцца, касава́ць шлюб

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

жані́цца, жаню́ся, жэ́нішся, жэ́ніцца; зак. і незак., з кім.

1. Пра мужчыну: уступіць (уступаць) у шлюб.

Сын жэніцца.

2. (адз. л. не ўжыв.). Уступіць (уступаць) у шлюб.

Сусед з суседкай жэняцца.

Пакуль ж., загаіцца (прыказка).

|| зак. ажані́цца, ажаню́ся, ажэ́нішся, ажэ́ніцца (да 1 знач.) і пажані́цца, -жэ́німся, -жэ́ніцеся, -жэ́няцца (да 2 знач.).

Сын сёлета ажаніўся.

Вырашылі п.

|| наз. жані́цьба, -ы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

civil marriage

грамадзя́нскі шлюб

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)