Сядаві́ць ’садзіць’ (Сцяшк.), сядаві́цца ’сядаць, садзіцца’ (Сцяшк., Сл. ПЗБ), сядовэ́тыся ’тс’ (кам., Сл. ПЗБ), седаві́цсе (siedawicsie) ’тс’ (Федар. 1). Каўзатыў ад сядаць (гл.) са значэннем ’прапанаваць сесці; рабіць так, каб нехта сеў’, параўн. адносіны ставіць і стаяць (гл.). Відаць, не можа разглядацца асобна ад садавіць ’дапамагаць, прапанаваць сесці’ (гл.), для якога дапускаецца запазычанне з польскай, што нельга выключыць па лінгвагеаграфічных прычынах, аднак магчымы і другасны каўзатыў ад саджаць, садзіць, гл. Да словаўтварэння параўн. ст.-бел. седовати, седывати ’паседжваць’ (Сл. Скар.), суфікс якіх перадаваў шматкратнасць дзеяння.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

siadać

незак. садзіцца; сядаць;

siadać do stołu — садзіцца (сядаць) за стол;

siadać na koń — садзіцца на каня;

proszę siadać! — сядайце, калі ласка!; сядайце!

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

bestride

[bɪˈstraɪd]

v.t. -strode or -strid, -stridden or -strid, -striding

1) сяда́ць вярхо́м

2) пераступа́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

bestéigen

* vt

1) узыхо́дзіць, падыма́цца (на што-н.)

2) сяда́ць (на каня, на параход)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Сяда́к ’той, хто едзе, наняўшы вазака’ (Нас.), ’пасажыр’ (Ласт., Некр. і Байк., Мат. Гом., Сцяшк. Сл.; парыц., Янк. Мат.), таксама сядо́к ’тс’, ’коннік, вершнік’ (ТСБМ, Некр. і Байк.). Утворана ад сядаць (у павозку, сані і інш.), у пары з ваза́к ’фурман’ (гл.), форма з суф. ‑ок, магчыма, пад уплывам рус. седо́к ’тс’ або яздок, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

get up

устава́ць

а) з ло́жка

б) стаць на но́гі

в) узыхо́дзіць, узьбіра́цца на гару́; сяда́ць (у аўто́бус)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

dosiadać

незак. czego сядаць (на каня, матацыкл і да т.п.);

dosiadać motocykla — сесці на матацыкл

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

падсле́дны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і паддопытны. Падследны насцярожана павярнуў галаву да сведкі. Шамякін. Абое падследных былі затрыманы непасрэдна на месцы замаху і зробленага не адмаўляюць. Мехаў.

падсле́дны, ‑ая, ‑ае.

Які знаходзіцца пад следствам, паддопытны. Падследныя хуліганы. / у знач. наз. падсле́дны, ‑ага, м.; падсле́дная, ‑ай, ж. Напрактыкаваныя дэфензіўшчыкі адразу адчулі, што падследны страціў прытомнасць. Машара. А госць, што ўцёк, ты кажаш, Дык той — ні даць ні ўзяць — А быў упаўнаважан З мяне дазнанне зняць. Ну, ясна ж, ён з падследным За стол не мог сядаць. Зуёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

hínsetzen

1.

vt

1) ста́віць, кла́сці, садзі́ць (каго-н.)

2) разм. прызнача́ць (на пасаду)

2.

(sich) сяда́ць, садзі́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

hop​3 [hɒp] v.

1. скака́ць на адно́й назе́ (пра чалавека); скака́ць (пра птушак)

2. infml уско́кваць;

Hop in, I’ll drive you home. Заскоквай, давязу дамоў.

3. AmE садзі́цца, сяда́ць (на аўтобус, цягнік і да т.п.)

♦

hop to it AmE спяша́цца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)