frightening [ˈfraɪtənɪŋ] adj. які́ палохае, стра́шыць, пужа́е;

It was a frightening thought. Ад гэтай думкі стала страшна.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

саба́чыцца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; незак.

Разм. груб. Сварыцца, лаяцца. Другому падшыванцу Трахім і сапраўды пакруціў бы вушы, а гэтага ён толькі страшыць, не хоча з суседам сабачыцца. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прыстра́шка ’пострах’ (Нас.). Утворана ад дзеясл. *прыстрашыць < страшыць з суфіксам ‑к‑. Параўн. рус. дыял. пристра́шка, укр. при́страшка ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

bludgeon

[ˈblʌdʒən]

1.

n.

дубі́на f.

2.

v.t.

1) біць дубі́наю

2) пагража́ць, застра́шваць, стра́шыць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Страшко́ ‘страхапуд’ (Сл. Брэс.), ‘палахлівец’ (Клім.). Вытворнае ад страшыць (гл.) з суф. ‑к‑, аб якім гл. Сцяцко, Афікс. наз., 46. Сюды ж стра́шко ‘страшна’ (Мат. Гом.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пастра́шыць, ‑шу, ‑шыш, ‑шыць; зак., каго.

Страшыць некаторы час; папужаць. — А мяне арыштуюць ці не? — Не. Але пастрашыць могуць. Бажко. — Ну, не разыходзься так, — а то завярнуся і пайду, — пастрашыў ён жонку, вешаючы на ашэстак кажух. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэрарызава́ць, ‑зую, ‑зуеш, ‑зуе; зак. і незак., каго-што.

Застрашыць (страшыць) тэрорам, расправай, забойствам. Белагвардзейскія банды тэрарызавалі людзей. «ЛіМ». Немцы моцна тэрарызавалі жыхароў, баючыся іх сувязей з партызанскімі раёнамі. Хадкевіч. [Левановіч:] Тут, праводзячы сваю подлую работу, вы [Гарлахвацкі] ашальмавалі прафесара Чарнавуса, тэрарызавалі таварыша Тулягу. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

push around

informal

абыхо́дзіцца з кім гру́ба; папіха́ць, трыма́ць у паняве́рцы каго́; зьдзе́квацца з каго́; стра́шыць, пало́хаць каго́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пу́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; незак., каго-што.

Страшыць, пужаць (жывёлу). Машыны пудзілі жывёлу. // Пужаючы, разганяць, адганяць адкуль‑н. [Макейчык:] — Бачыце, што нарабілі гэтыя рагатыя разбойнікі [ласі]? Каб я іх не пудзіў, дык яны б і да гадавальніка дабраліся! Паслядовіч. [Дырэктар:] — Вы будзеце толькі шумець і рыбу пудзіць. Рунец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

устраша́ющий

1. прич. які́ (што) стра́шыць, які́ (што) застра́швае; які́ (што) пужа́е; які́ (што) пало́хае; см. устраша́ть;

2. прил. стра́шны; (ужасающий) жахлі́вы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)