стра́шыць, -шу, -шыш, -шыць; незак., каго (што).
Прымушаць баяцца каго-, чаго-н., выклікаць у каго-н. страх.
С. дзяцей.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
стра́шыць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
стра́шу |
стра́шым |
| 2-я ас. |
стра́шыш |
стра́шыце |
| 3-я ас. |
стра́шыць |
стра́шаць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
стра́шыў |
стра́шылі |
| ж. |
стра́шыла |
| н. |
стра́шыла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
стра́ш |
стра́шце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
стра́шачы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
стра́шыць несов. пуга́ть, страши́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
стра́шыць, ‑шу, ‑шыш, ‑шыць; незак., каго.
Прымушаць баяцца каго‑, чаго‑н., выклікаць страх у каго‑н. — О-ё-ёй! Дзедачы, не буду! — нарокам спужаўся Алесь, ведаючы, што Агей толькі страшыць. Крапіва. Саборы збуд[а]ваны хітра і з толкам: І ловяць, і страшаць, і глушаць цябе... Панчанка. Сціхлі грымоты сярдзітыя, Сэрца не страшыць іх водгулле. Трус.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Страшы́ць ‘палохаць, выклікаць страх’ (Нас., ТСБМ, Байк. і Некр., Ласт., ТС, Сл. ПЗБ). Укр. страши́ти, рус. страши́ть, стараж.-рус. страшити, польск. straszyć, в.-луж. trašić, чэш. strašit, славац. strašiť, серб.-харв. стра̏шити, славен. strášiti, балг. страша́, макед. страши, ст.-слав. страшити. Прасл. *strašiti ад *straxъ, гл. страх (Фасмер, 3, 772; Борысь, 579). Сюды ж страшы́дла ‘той, хто (або што) мае страшны выгляд, выклікае страх’, ‘вырадак’, ‘пудзіла’ (Нас., ТСБМ, Байк. і Некр., Бяльк., Сл. ПЗБ), страшы́дло ‘тс’ (ТС). Запазычанае з польск. straszydło ‘тс’ (Цвяткоў, Запіскі, 2, 1, 83), параўн. формы з аднаўленнем этымона: страхі́дло, страхові́дло ‘тс’ (ТС) і зыходнага страхові́ло ‘тс’ (там жа), што суадносіцца з сваім страшы́ла ‘тс’, параўн. славен. strašilo ‘пудзіла’, укр. страши́ло ‘страшылішча’ і пад.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
страща́ть несов., уст., прост. стра́шыць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
страши́ть несов. страшы́ць; (пугать) пужа́ць, пало́хаць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
стра́шанне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. страшыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
устраша́ть несов. стра́шыць, застра́шваць; (запугивать) пужа́ць; пало́хаць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пастра́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго.
Разм. Страшыць час ад часу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)