straszydło
н. пудзіла ; пужала; страшыдла;
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
пу́ жала , ‑а, н.
Тое, што і пудзіла (у 1 знач.). Заяц баіцца незнаёмых рэчаў, у тым ліку і пужал, якія ставяць на палях для таго, каб адагнаць яго. «Беларусь» .
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
bugaboo
[ˈbʌgəbu:]
n. , pl. -boos
пу́ дзіла n. а́ хі pl.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Pó panz
m -es, -e чу́ чала; пу́ дзіла
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Vó gelscheuche
f -, -n пу́ дзіла (у гародзе )
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
scarecrow
[ˈskerkroʊ]
n.
1) пу́ дзіла n.
2) худы́ , цыба́ ты чалаве́ к
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Пу́ жала ’пудзіла ’ (ТСБМ , Касп. ), пужа́ ла ’тс’ (Нас. , Гарэц. , Бяльк. ; полац. , Янк. 2), пужа́ дла , пужа́ йла (паст. , брасл. , Сл. ПЗБ ; Жд. 2), пужа́ йло ’пудзіла ; нелюдзімы чалавек’ (ТС ; нараўл. , добр. , Мат. Гом. ). Утворана ад пужа́ ць (гл.), параўн.: здзелав с онучки пужайло и ходзя кругом, пужая верабьёв (Рам. 3).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
По́ страх ’жах, запрашэнне; пудзіла ’ (Байк. і Некр. ; драг. , Лучыц-Федарэц, вусн. паведамл.), ст.-бел. пострахъ (XVI ст.). Паводле меркавання Жураўскага, запазычанне са ст.-польск. postrach (Жураўскі, SOr , 10 (1), 40). Не выключаны самастойныя ўтварэнні ў асобных славянскіх мовах, параўн. чэш. postrach ’навальніца’, ’страшыдла’, славац. postrach ’пудзіла , страшыдла’, славен. postrašiti ’напужаць’. Да страх (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
czupiradło
н. разм. пудзіла ; неахайна (безгустоўна) апранутая жанчына; чупірадла
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
чу́ чала , -а, мн. у́ чал, н.
1. Напханая чым-н. скура жывёлы ці птушкі, якая знешнім выглядам нагадвае жывую жывёлу ці птушку.
Ч. зубра.
Ч. вароны.
2. Фігура, падобная на чалавека, для адпуджвання птушак у садзе, агародзе; пудзіла .
Агароднае ч.
3. Пра неахайнага, бруднага, дрэнна апранутага чалавека (разм. , пагард. ).
Што ў цябе за выгляд? Не чалавек, а ч.!
4. Ужыв. як лаянкавае слова (разм. ).
Ч. ты гарохавае.
|| прым. чу́ чальны , -ая, -ае (да 1 знач. ).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)