кра́сці, кра́ду, кра́дзеш, кра́дзе; краў, кра́ла; кра́дзены; незак., каго-што і без дап.

Прысвойваць чужое, быць злодзеем.

|| зак. укра́сці, укра́ду, укра́дзеш, укра́дзе; укра́ў, -ра́ла; укра́дзены.

|| наз. крадзе́ж, -дзяжу́, м., кра́жа, -ы, ж. і пакра́жа, -ы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

эскаматава́ць

(фр. escamoter)

уст. непрыкметна, спрытна прысвойваць або падмяняць што-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

жы́ліць

‘прысвойваць што-небудзь, не вяртаць чаго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. жы́лю жы́лім
2-я ас. жы́ліш жы́ліце
3-я ас. жы́ліць жы́ляць
Прошлы час
м. жы́ліў жы́лілі
ж. жы́ліла
н. жы́ліла
Загадны лад
2-я ас. жы́ль жы́льце
Дзеепрыслоўе
цяп. час жы́лячы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

эскаматава́ць

‘прысвоіць (прысвойваць) або падмяніць (падмяняць) што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. эскамату́ю эскамату́ем
2-я ас. эскамату́еш эскамату́еце
3-я ас. эскамату́е эскамату́юць
Прошлы час
м. эскаматава́ў эскаматава́лі
ж. эскаматава́ла
н. эскаматава́ла
Загадны лад
2-я ас. эскамату́й эскамату́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час эскамату́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

эскаматава́ць

‘прысвоіць (прысвойваць) або падмяніць (падмяняць) што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. эскамату́ю эскамату́ем
2-я ас. эскамату́еш эскамату́еце
3-я ас. эскамату́е эскамату́юць
Прошлы час
м. эскаматава́ў эскаматава́лі
ж. эскаматава́ла
н. эскаматава́ла
Загадны лад
2-я ас. эскамату́й эскамату́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час эскаматава́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

arrogate

[ˈærəgeɪt]

v.t.

1) беспадста́ўна прысво́йваць, бяспра́ўна забіра́ць, прысабе́чваць

to arrogate a privilege — прысво́йваць прывіле́і

2) мець беспадста́ўныя прэтэ́нзіі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Со́біць, звычайна безасабовае со́біла ‘прыйсці ў галаву, навесці на думку зрабіць што-небудзь нечаканае’ (ТСБМ, Касп., Шат., Гарэц., Янк. 3.), ‘прышлося, выпала’ (Варл.). Укр. собічити ‘прысвойваць’, рус. со́бить ‘запасіць, збіраць’, со́биться ‘збірацца, рыхтавацца’, польск. sobić ‘запасіць, збіраць; прысвойваць’, чэш. sobiti(si) ‘прысвойваць’, серб.-харв. sobičati se ‘асвойвацца, прывыкаць (да горада, людзей)’. Ад займенніка сабе (гл.), параўн. Махэк₂, 565.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сабе́чыць, часцей з прыст. прысабе́чыць ’набываць ва ўласнасць’, ’прысвойваць’ (Нас.). Дэрыват ад займ. сабе.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

appropriate​2 [əˈprəʊprieɪt] v.

1. прысво́йваць (асабліва незаконна)

2. асігно́ўваць, асігнава́ць; выдзяля́ць пэ́ўныя грашо́выя сро́дкі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Прысабе́чыць ’набыць ва ўласнасць; прысвоіць, прыўлашчыць чужое’ (Нас., Ласт.; Сл. Брэс.). Ад сабе́чыць ’набываць ва ўласнасць, прысвойваць’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)