То́рап ’страх, перапуд’ (Нас.). Укр.то́роп ’замяшанне, разгубленасць’, рус.о́торопь ’збянтэжанасць’, ц.-слав.утрапъ ’зрушэнне, ссоўванне’, ’вар’яцтва’; славен.trȁp ’дурань, ёлупень’, балг.тра́пен ’збіты з панталыку’. Прасл.*torpъ ад *torpiti ’рабіцца адубелым, скарчанелым’ (гл. тарапіцца2), якое праз чаргаванне галосных звязана з прасл.*tьrpěti (гл. цярпець) (Фасмер, 4, 85; Бязлай, 3, 213; Сной₂, 777–778; Махэк₂, 391; ЕСУМ, 5, 607). Сюды ж тарапа́ны ’страх’, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
popłoch, ~u
м.
1. перапалох, пярэпалах, перапуд; паніка;
wpaść w popłoch — запанікаваць; перапужацца;
2.бат. бадзяк, чартапалох (Onopordon L.)
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
По́лах ’спалох, перапуд, пярэпалах’ (Др.-Падб., Гарэц., Яруш., Нас., Касп.). Укр.поло́х ’страх’, рус.поло́х ’тс’, н.-луж.płoch ’тс’, сюды ж чэш., славац.plachý ’палахлівы; нясмелы’, славен.plah ’нясмелы’, серб.-харв.пла̏х ’хуткі, рэзкі’, балг.плах ’нясмелы, палахлівы; страх’. Прасл.*polxъ, магчыма, роднаснае грэч.πάλλω ’ўзбуджаю, уражваю’ (Фасмер, 3, 317). Паводле Сноя (448; гл. таксама SR, 35, 3, 269–275), узыходзіць да і.-е.*polo‑ ’страх’, вытворнае ад *pel‑ ’устрывожыць’, сюды ж гоц.us‑filma ’перапалоханы’ і пад.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
lęk, ~u
м.кніжн. страх, боязь, спалох, пуд, перапуд;
lęk przestrzeni — боязь прасторы;
lęk wysokości — боязь вышыні;
lęk przed samotnością — боязь адзіноты
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
alarm
[əˈlɑ:rm]1.
n.
1) пярэ́палах -у, перапу́д -у m.; па́ніка f.
to dart off in alarm — кі́нуцца наўцёкі зь перапу́ду
2) трыво́га f.
3) сыгна́л трыво́гі
a burglar alarm — супрацькрадзе́жная сыгналіза́цыя
4) за́клік да збро́і
2.
v.t.
1) пало́хаць, непако́іць
to be alarmed — пало́хацца, непако́іцца
2) падыма́ць трыво́гу, перасьцерага́ць аб небясьпе́цы
•
- alarm clock
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Лёк1 ’селядцовы або агурочны расол’ (Мядзв., Гарэц., Бяльк., Касп., Мат. Шкл., Мат. Маладз., Сцяшк., Шат., Нас., Сл. паўн.-зах.; маладз., Янк. Мат.), ’юшка, рыбная поліўка’ (Сцяшк.), ’унутранасці селядца’ (Грыг.), ’густая наліўка (вадкая частка)’ (Нас.). Лексема ўзнікла ў выніку кантамінацыі ляк ’расол’ (< польск.lak) і польск.loch ’густы сіроп з чаго небудзь’ (< італ.loc, locco < с.-лац.lohoc ’густое лякарства, падобнае да павідла’ (Слаўскі, 4, 30, 319). Сюды ж (у выніку пераносу значэння) і ганц.лёк ’вада, падсаложаная мёдам’ (Сл. паўн.-зах.).
Лёк2 ’біццё сэрца ад спалоху’, лёкі ’спалох, перапуд’ (зах., КЭС). Да лякаць, лекацець (гл.).
Лёк3, лёкі ’кудзеры, локаны’ (Бяд., Сцяшк.). Запазычана з польск.lok, loki ’тс’ (з XVIII ст.), якія з ням.Locke, мн. л. Locken (Брукнер, 316).
Ляк2 ’сургуч’ (Гарэц., Нас.; мін., КЭС). Запазычана з польск.lak ’мешаніна розных смалістых рэчываў, якая ўжывалася для запячатвання лістоў, якое з ням.Lack ’тс’, ’расліна Cheirantus’ < італ.lacca < с.-лац.laca < араб.lakk < перс.lak (Брукнер, 289; Слаўскі, 4, 29).
Ляк3 ’селядцовая жыжка’ (віц., Шн. 3; Сцяшк., ТС). Запазычана з польск.lak, параўн. тыкоцінск. lak ’вадкасць з селядцоў у бочках’, каш.lok ’вада з мяса або з рыб’, якія з с.-н.-ням.lake ’селядцовая жыжка’ > ням.Lache ’лужа’ (Брукнер, 289; Слаўскі, 4, 30). Сюды ж бел.гродз.ляк ’квашаніна’ (Сцяшк.).