Verbum

анлайнавы слоўнік

dyszeć

dysz|eć

незак.

1. цяжка дыхаць; сапці, пыхцець;

~ał ciężko — ён цяжка соп;

2. дыхаць; патыхаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

рази́ть^II несов., безл. (о дурном, сильном запахе), прост. смярдзе́ць; дава́ць у нос; патыха́ць;

от него́ рази́т лу́ком ад яго́ смярдзі́ць (дае́ ў нос, патыха́е) цыбу́ляй.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Мана́ ’прыемны пах’ (раг., Сл. ПЗБ; драг., КЭС; Клім.), ’закваска, смак і пах хлеба, якія залежаць ад дзяжы і закваскі’ (зэльв., карэліц., дзятл., лях., Сл. ПЗБ; Сцяшк. Сл.), ’нектар’ (лях., Сл. ПЗБ), лельч. мона́ ’сок з кветак’ (Нар. лекс.), мана́ ’ўзмах’, ’подых, павеў’ (Нас.), мані́ць ’патыхаць’ (ТС), бяроз., драг., стол. мані́ты, мані́тэ ’прыемна пахнуць’ (Нар. лекс., Шатал., КЭС), драг., кобр. манюшчы ’духмяны’ (Нар. лекс., КЭС). Рус. тамб. мана́, калуж. манна́ст, манна́стый ’прыемны пах’, ’тонкі (пах, густ)’. Бел.-паўд.-рус. ізалекса. Узнікла ў выніку пераносу значэння ’прынада’ > ’прыемны пах’ > ’прыемны смак, нектар’. Укр. бойк. ма́на ’застылы сок некаторых раслін’, балг. мана́ ’падзь’ можна лічыць семантычным варыянтам лексемы ма́нна (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

trącić

trąci|ć

1. зак. штурхнуць; пхнуць;

2. незак. смярдзець, пахнуць; патыхаць;

ubrania ~ły stajnią — адзенне пахла (смярдзела) стайняй;

to już myszką trącić — гэта ўжо ўстарэла

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пахнуць, несці, цягнуць, тхнуць, патыхаць, духмяніцца, чадзіць / непрыемна: смярдзець / слаба: аддаваць; пахацець (разм.) □ біць у нос, даваць у нос

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

buchać

bucha|ć

незак.

1. шугаць; валіць; ліцца;

~ły płomienie — шугала полымя;

2. патыхаць; смярдзець;

od pieca buchać żar — ад пячы патыхае жарам;

od niego buchać wódka — ад яго смярдзіць гарэлкай;

3. кідацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

fume

[fju:m]

1) often fumes — па́ра f., газ -у m. або́ дым -у m. (асаблі́ва шко́дны); выпарэ́ньні pl.

2) мо́цны пах (кве́так, парфу́мы)

3) паху́чы дым (як з лада́ну або́ папяро́саў)

4) вы́бух зло́сьці

in a fume — у зло́сьці, са зло́сьці

v.i.

1) выпа́рвацца; дымі́цца; па́хнуць, тхнуць, патыха́ць

He fumed with beer — Ад яго́ патыха́ла пі́вам

2) злава́цца

v.t.

абку́рваць (ды́мам)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

tryskać

tryska|ć

незак.

1. біць (з сілай); біць струменем; струменіць; пырскаць;

iskry ~ją — іскры сыплюцца;

krew tryskać z rany — кроў з раны б’е [струменем]; кроў струменіць;

2. перан. пыхаць; патыхаць;

~ć energią (zdrowiem) — пыхаць энергіяй (здароўем)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

smell

[smel]

v.t. smelled or smelt

1) чуць пах

I smell smoke — Я чу́ю пах ды́му

2) ню́хаць, абню́хваць

v.i.

1) па́хнуць

The rose smells sweet — Ру́жа прые́мна па́хне

2) сьмярдзе́ць

Garbage smells — Сьме́цьце сьмярдзі́ць

3) па́хнуць чым; тхаць, патыха́ць, тхнуць, не́сьці чым

The plan smells of trickery — Плян па́хне ашука́нствам

1) нюх -у m.

2) пах -у m.

smell of burning — гар -у m.

bad smell — непрые́мны пах, смуро́д -у m.

The dog will smell out a thief — Саба́ка ўчу́е зло́дзея

to smell out a secret — вы́нюхаць сакрэ́т

•

- smell up

- take a smell of something

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

біць, б’ю, б’еш, б’е; б’ём, б’яце́, б’юць; бі; бі́ты; незак.

1. каго (што). Наносіць удары, збіваць каго-н.

Б. гарэзу дубцом.

2. каго-што. Наносіць паражэнне.

Б. ворага.

3. каго (што). Забіваць каго-н. (жывёлу, птушак і пад.).

Б. цюленяў.

4. што. Разбіваць, раздрабняць.

Б. посуд.

Б. каменне.

5. Удараць, стукаць.

Б. кувалдай.

Святло б’е ў вочы (перан.).

6. у што. Ударамі ўтвараць гукі.

Б. у бубен.

7. што і без дап. Ударамі адзначаць што-н., гучаць, вызвоньваць, званіць.

Гадзіннік б’е.

8. што. Ударамі, гукамі абазначаць што-н.

Б. трывогу.

Б. адбой.

9. Страляць, абстрэльваць.

Б’юць гарматы па акопах.

Стрэльба добра б’е.

10. У спартыўных гульнях: накіроўваць у цэль.

Б. па варотах.

11. У шашках, шахматах, картачных гульнях: браць фігуру або пакрываць карту праціўніка, пазбаўляць удзелу ў гульні.

Б. ферзя.

Б. валета.

12. перан. Едка высмейваць, крытыкаваць.

Словы паэта б’юць па бюракратызме.

13. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.), каго (што). Трэсці (пра хваробу, страх і пад.; разм.).

Кашаль б’е.

14. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Імкліва выцякаць адкуль-н.

Струмень б’е.

Жыццё б’е (перан.).

15. што. Вырабляць пэўным спосабам.

Б. масла.

Б. валёнкі.

◊

Бібікі біць (разм., неадабр.) — гультаяваць, бяздзейнічаць.

Біць крыніцай — бурна развівацца.

Біць на што (разм.) — імкнуцца да чаго-н.

Біць па кішэні (разм.) — уводзіць у страту.

Біць (сябе) у грудзі (разм.) — клясціся, запэўніваць у чым-н.

Біць паклоны (разм.) — пачціва прасіць каго-н.

Біць у адну кропку — дамагацца аднаго чаго-н.

Біць у нос (разм., неадабр.) — патыхаць якім-н. вострым пахам.

Ногі біць (разм.) — натруджваць ногі працяглай і дарэмнай хадзьбою.

Як у бубен біць (разм.) — гаварыць пра што-н. гучна, адкрыта.

|| зак. пабі́ць, -б’ю́, -б’е́ш, -б’е́; -б’ём, -б’яце́, -б’ю́ць; пабі́; -бі́ты (да 1—4 і 11 знач.), прабі́ць, -б’ю́, -б’еш, -б’е́; -б’ём, -б’яце́, -б’ю́ць; прабі́; -бі́ты (да 7, 8 і 13 знач.) і разбі́ць, разаб’ю́, разаб’е́ш, разаб’е́; разаб’ём, разаб’яце́, разаб’ю́ць; разбі́; разбі́ты (да 2 і 4 знач.).

|| наз. біццё, -я́, н. (да 1, 4—6 і 14 знач.) і бой, бо́ю, М баі́, м. (да 7 і 9 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)