tryskać

tryska|ć

незак.

1. біць (з сілай); біць струменем; струменіць; пырскаць;

iskry ~ją — іскры сыплюцца;

krew tryskać z rany — кроў з раны б’е [струменем]; кроў струменіць;

2. перан. пыхаць; патыхаць;

~ć energią (zdrowiem) — пыхаць энергіяй (здароўем)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)