перакулі́цца, -кулю́ся, -ку́лішся, -ку́ліцца; зак. (разм.).

1. Перавярнуцца дном, нізам уверх ці паваліцца набок, на спіну, абярнуцца.

Павозка перакулілася.

2. цераз што. Перавярнуцца цераз галаву або перакуліцца цераз каго-, што-н.

П. цераз плот.

|| незак. пераку́львацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Пераклу́біцца ’схіліцца набок, апусціцца адным бокам’ (ТС). Да пера- і клуб 3 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

по́боку нареч., в знач. сказ., прост. по́баку, набо́к; прэч; к чо́рту.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

bakier :

na bakier — набакір, накасяк, набок

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

на́бак нареч.

1. на́бок; (о головном уборе — ещё) набекре́нь;

капялю́ш збі́ўся н. — шля́па сби́лась на́бок (набекре́нь);

2. разг. на бокову́ю;

пад’е́ў і н. — нае́лся — и на бокову́ю

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

касабо́чыцца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; незак.

Разм. Станавіцца касабокім, крывіцца набок. Домік .. трухлеў, касабочыўся, урастаў у зямлю. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Крэ́ніць ’нахіляць набок (судна, самалёт)’ (ТСБМ). Запазычана праз рус. кренить з гал. krengen ’тс’ (Шанскі, 2, 8, 383).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ *Накапу́зіцца, накапу́зытыся ’мець выгляд хваравітага чалавека з пахіленай набок галавой’ (драг., Нар. словатв.). Відаць, ад капу́за ’вялікая шапка’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

séitlich

1.

a бакавы́

2.

adv збо́ку; набо́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

збо́чыцца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак.

Разм. Стаць бокам, нахіліцца набок. Танк, атрымаўшы ўдар, збочыўся, прапоўз метраў дваццаць і стаў. Дудо.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)