каве́нчыць
‘мучыць каго-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
каве́нчу |
каве́нчым |
| 2-я ас. |
каве́нчыш |
каве́нчыце |
| 3-я ас. |
каве́нчыць |
каве́нчаць |
| Прошлы час |
| м. |
каве́нчыў |
каве́нчылі |
| ж. |
каве́нчыла |
| н. |
каве́нчыла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
каве́нчы |
каве́нчыце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
каве́нчачы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
канды́чыць
‘мучыць каго-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
канды́чу |
канды́чым |
| 2-я ас. |
канды́чыш |
канды́чыце |
| 3-я ас. |
канды́чыць |
канды́чаць |
| Прошлы час |
| м. |
канды́чыў |
канды́чылі |
| ж. |
канды́чыла |
| н. |
канды́чыла |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
канды́ч |
канды́чце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
канды́чачы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
заму́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., каго (што).
1. гл. мучыць.
2. Мучэннямі закатаваць, давесці да смерці.
З. у засценку.
|| незак. заму́чваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
мучы́цель, -я, мн. -і, -яў, м.
Той, хто мучыць каго-н.
|| ж. мучы́целька, -і, ДМ -льцы, мн. -і, -лек (разм.).
|| прым. мучы́цельскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
tantalize, BrE -іse [ˈtæntəlaɪz] v. му́чыць (ілжывымі надзеямі)
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
угрыза́ть несов.
1. (разгрызать) прост. угрыза́ць;
2. перен., уст. му́чыць, гры́зці;
со́весть угрыза́ет сумле́нне му́чыць (грызе́).
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
затамо́ўваць
‘мучыць, мардаваць, знясільваць каго-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
затамо́ўваю |
затамо́ўваем |
| 2-я ас. |
затамо́ўваеш |
затамо́ўваеце |
| 3-я ас. |
затамо́ўвае |
затамо́ўваюць |
| Прошлы час |
| м. |
затамо́ўваў |
затамо́ўвалі |
| ж. |
затамо́ўвала |
| н. |
затамо́ўвала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
затамо́ўвай |
затамо́ўвайце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
затамо́ўваючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
тыра́ніць tyrannisíeren vt; quälen vt (мучыць)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
тыра́нстваваць, ‑ствую, ‑ствуеш, ‑ствуе; незак.
Разм. Прыгнятаць, мучыць каго‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ма́ять несов., прост. му́чыць; мардава́ць; змо́рваць, стамля́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)