заму́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., каго (што).

1. гл. мучыць.

2. Мучэннямі закатаваць, давесці да смерці.

З. у засценку.

|| незак. заму́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

tantalize, BrE -іse [ˈtæntəlaɪz] v. му́чыць (ілжывымі надзеямі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

угрыза́ть несов.

1. (разгрызать) прост. угрыза́ць;

2. перен., уст. му́чыць, гры́зці;

со́весть угрыза́ет сумле́нне му́чыць (грызе́).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

тыра́ніць tyrannisíeren vt; quälen vt (мучыць)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

тыра́нстваваць, ‑ствую, ‑ствуеш, ‑ствуе; незак.

Разм. Прыгнятаць, мучыць каго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ма́ять несов., прост. му́чыць; мардава́ць; змо́рваць, стамля́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

казни́ться несов. му́чыць сябе́, му́чыцца; (раскаиваться) ка́яцца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

паму́чыць, ‑мучу, ‑мучыш, ‑мучыць; зак., каго.

Мучыць, некаторы час. [Маша] памучыла .. [Славіка] мінут пятнаццаць. І толькі калі ўбачыла, што цярпенне яго вычарпалася і ён энергічна рушыў у парк, яна пайшла насустрач — на выхад. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мучэ́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. мучыцца, мучыць; мука, пакута.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

pain​2 [peɪn] v. fml

1. му́чыць

2. засмуча́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)