1. Уперціся ў што‑н. для апоры, адштурхоўвання, супраціўлення. Не здольны ўжо разважаць,.. [Яўхім], як стаяў, упяўся лапцямі ў разору, закрычаў: — Не пушчу!!!Мележ.Тады Ігналь пабег у парог, зняў з вешалкі кажух і апрануў; сунуў босыя ногі ў валёнкі, упяўся ў дзверы.Лупсякоў.// Моцна ўхапіцца, учапіцца за што‑н. — А-а! — Славік завыў, як дзікун. Але волі хапіла не перакінуць нагі з педалі газу на педаль тормаза. Упяўся да болю ў баранку.Шамякін.
2. Напружыць свае сілы, напяцца. Гняды аж упяўся крыху, пакуль з месца крануў, але нічога, павёз.Чарнышэвіч.
3.перан.Разм. Уперціся, не захацець згадзіцца з чым‑н. — Не, браце, ты мне дай не кабылу, а жаробку.. — Хведар пасунуўся следам за Варывонам і ўсё шаптаў сам сабе разважліва: — Такі, мусіць, жаробкі не дасць. От як упяўся.Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
wild
[waɪld]1.
adj.
1) дзі́кі
2) нецывілізава́ны
wild man — дзіку́н -а́m
3) разгу́льны, распу́сны
to live a wild life — жыць распу́сным жыцьцём
4) запусьце́лы
5) ашале́лы, разью́шаны
wild with rage — ашале́лы ад гне́ву
6) бу́рны
a wild storm — бу́рная навальні́ца
7) невераго́дны, дзі́ўны, недарэ́чны
8) жо́рсткі, лю́ты
2.
n.
1) дзіч, дзі́касьць f.
2) пустэ́ча f.; абло́га f.
3.
adv.
дзі́ка, да дзі́касьці
•
- drive wild
- run wild
- take a wild stab
- wild fire
- wild flower
- wild goose chase
- wild land
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)