даціна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго-што.

Абл. Даймаць. [Дармідон] часта дацінаў жонку за тое, што яму амаль заўсёды даводзіцца есці халоднае снеданне. Сабаленка. У паветры ўжо адчуваўся подых блізкай восені. Днём усё яшчэ было горача. Затое ноччу дацінаў холад. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

chagrin

[ʃəˈgrɪn]

1.

n.

расчарава́ньне, засмучэ́ньне n.

2.

v.

засмуча́ць; расчаро́ўваць; дайма́ць (да жыво́га); дапяка́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

шпыня́ть несов., прост.

1. кало́ць;

2. перен. кало́ць, дапяка́ць, дайма́ць; (издеваться) кпіць, здзе́кавацца (з каго, з чаго).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

docinać

незак.

1. даразаць, дарэзваць;

2. даймаць; колка (з’едліва) гаварыць; дапякаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

harass

[həˈræs]

v.t.

1) трыво́жыць; дапяка́ць, дайма́ць (во́рага), назаля́ць безупы́ннымі, ча́стымі напа́дамі

2) дакуча́ць, назаля́ць, му́чыць, турбава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Прыпіля́ць, прыпілю́каць ’частым падахвочваннем прымусіць прыняцца за справу’ (Нас.). Параўн. рус. калуж. припили́ть ’моцна насварыцца на некага’. Польск. przypilić ’падахвоціць некага рабіць нешта’, przypilować ’пастарацца, прыкласці старанне’, што да ст.-польск. pila ’стараннасць, дбанне’, чэш. píle ’тс’, Банькоўскі (2, 579) звязвае з pila ’напільнік’ і цяжкасцю апрацоўкі прылад з каменя, крэменя, рога. Да прыпілі́ць, прыпілава́ць у пераносным значэнні, гл. пілава́ць ’лаяць, даймаць’, а таксама пілявы, пілі́ць, пі́льны.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

heckle

[ˈhekəl]

1.

v.t.

1) дайма́ць прамо́ўцу е́дкімі заўва́гамі, вы́крыкамі

2) часа́ць лён, кано́плі шчо́ткай

2.

n.

шчо́тка для часа́ньня ільну́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

nag

[næg]

v. (-gg-)

1) дайма́ць каго́, дапяка́ць каму́ папро́камі або́ прыдзі́ркамі, пілава́ць каго́ за што

2) бесьперапы́нна чапля́цца да каго́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пілава́ць, ‑лую, ‑луеш, ‑луе; незак.

1. што і без дап. Рэзаць пілой. Меншыя дзеці капашыліся на агародзе, большыя — пілавалі, калолі і складалі дровы. Гурскі.

2. перан.; каго. Разм. Даймаць, дапякаць бесперапыннымі папрокамі, прыдзіркамі. [Шаройка] не раз пілаваў Паліну за нерашучасць. Шамякін. Зося бесперастанку пілуе.. [Тварыцкага] за тое, што ён апусклівы, маўклівы, прагны. Кучар.

3. што. Тачыць напільнікам; апілоўваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прасле́даваць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе; незак., каго-што.

1. Гнацца за кім‑, чым‑н., стараючыся дагнаць, захапіць, знішчыць. Праследаваць звера. Праследаваць ворага. □ Фашысты больш не праследавалі .. [партызан], самі баяліся засады. Новікаў.

2. перан. Не пакідаць у спакоі, даймаць, мучыць. Здагадкі, адна страшнейшая за другую, неадчэпна праследавалі .. [Аніссю]. Лынькоў.

3. Учыняць ганенні каму‑н., прыгнятаць. Вядома, што царызм праследаваў усякія праяўленні нацыянальных асаблівасцей беларусаў. Лушчыцкі.

4. Спец. Аддаваць пад суд. Праследаваць у судовым парадку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)