flexible [ˈfleksəbl] adj.

1. гну́ткі, гі́бкі, пада́тлівы

2. які́ лёгка адапту́ецца да ро́зных абста́він

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пава́бны, ‑ая, ‑ае.

Які вабіць да сябе, прывабны, прыемны. Прыхільна хлопцы аглядалі Яе павабны гібкі стан. Купала. З губ [дзяўчыны] сама сабою збегла прыемная і павабная ўсмешка. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Трусна́ты, трусна́тый ‘цвёрды’ (кам., Жыв. НС). Няясна; магчыма, у значэнні ‘не гібкі’ ўтворана ад тру́снуць ‘надламацца, хруснуць’, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

жы́дкі, ‑ая, ‑ае.

Абл.

1. Вадзяністы, негусты. Жыдкі кісель. □ Па калодкі вязлі калёсы ў жыдкую гразь. Нікановіч.

2. Рэдкі, негусты. У госця былі жыдкія чорныя вусы. Самуйлёнак.

3. Тонкі і гібкі. Жыдкі дубец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нотахо́рд

(ад гр. notos = спіна + chorde = струна)

гібкі шкілетны цяж уздоўж сярэдняй лініі спіннога боку эмбрыёнаў хордавых.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

reedy [ˈri:di] adj.

1. заро́слы трысняго́м/чаро́там; трысняго́вы

2. прані́злівы (пра голас, гук)

3. гі́бкі, гну́ткі; то́нкі (як трысцінка)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

deft

[deft]

adj.

1) уме́лы; спры́тны; спра́ўны; майстэ́рскі

2) увішны́, жва́вы; гі́бкі, гну́ткі (пра ро́зум)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

flexible

[ˈfleksəbəl]

adj.

1) гну́ткі (ску́ра, дрот), гі́бкі (го́лас)

2) падаўкі́, пада́тлівы; паваро́тлівы (дзяло́к, палі́тык)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

◎ Пагі́белька ’нізкае месца’ (Мат. Гом.). Да гібаць ’гнуць’ (гл.) з суф. ‑ель‑к‑ (параўн. Сцяцко, Афікс. наз., 38, 98). У семантычных адносінах цікавы прыметнік гібкі ’багністы’ (Сл. ПЗБ) таго ж кораня.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

gibki

1. гібкі, гнуткі; эластычны;

2. перан. спрытны, выкрутлівы, пракідкі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)