гі́бкі
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
гі́бкі |
гі́бкая |
гі́бкае |
гі́бкія |
| Р. |
гі́бкага |
гі́бкай
гі́бкае |
гі́бкага |
гі́бкіх |
| Д. |
гі́бкаму |
гі́бкай |
гі́бкаму |
гі́бкім |
| В. |
гі́бкі (неадуш.)
гі́бкага (адуш.) |
гі́бкую |
гі́бкае |
гі́бкія (неадуш.)
гі́бкіх (адуш.) |
| Т. |
гі́бкім |
гі́бкай
гі́бкаю |
гі́бкім |
гі́бкімі |
| М. |
гі́бкім |
гі́бкай |
гі́бкім |
гі́бкіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
гі́бкі, -ая, -ае.
1. Які лёгка гнецца і разгінаецца; пругкі.
Г. дубец.
2. перан. Багаты адценнямі, выразны (пра голас, характар і пад.).
Г. голас.
3. перан. Здольны ўмела і хутка рэагаваць на пэўныя ўмовы, абставіны, прызвычайвацца да іх.
Гібкая палітыка.
|| наз. гі́бкасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
гі́бкі прям., перен. ги́бкий;
~кая галі́нка — ги́бкая ве́точка;
г. го́лас — ги́бкий го́лос;
~кая палі́тыка — ги́бкая поли́тика
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гі́бкі, ‑ая, ‑ае.
1. Здольны лёгка гнуцца, згінацца і разгінацца. Гібкае дрэва. □ Аня была дзяўчына невысокая, гібкая, са зграбная постаццю, ружова-смуглявым тварам і не надта цёмнымі валасамі, якія завіваліся кудзеркамі. Карпюк. // перан. Багаты адценнямі, выразны (пра голас, мову і пад.). Сінонімы — адзін з галоўнейшых стылістычных сродкаў, якія робяць мову дакладнай і гібкай і даюць магчымасць выражаць самыя тонкія адценні думак. Юргелевіч. [Байка] выпрацавала свой адметны верш, адточаны і эканомны, гібкі і маляўнічы. Казека.
2. перан. Які ўмела і хутка рэагуе на пэўныя ўмовы, абставіны. Гібкае кіраўніцтва. Гібкая палітыка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Гі́бкі ’гібкі’ (БРС, Шат., Бяльк.), ’багністы’ (Сл. паўн.-зах.). Рус. ги́бкий, польск. gibki, серб.-харв. ги̏бак і г. д. Прасл. *gybъkъ — утварэнне з суф. ‑ъkъ ад *gybati (гл. гіба́ць). Падрабязны агляд і матэрыял у Трубачова, Эт. сл., 7, 219. Параўн. Фасмер, 1, 404; Слаўскі, 1, 275.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
гну́ткі, -ая, -ае.
Здольны лёгка гнуцца, гібкі.
Г. дубец.
|| наз. гну́ткасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
гі́бка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
| Н. |
гі́бка |
| Р. |
гі́бкі |
| Д. |
гі́бцы |
| В. |
гі́бку |
| Т. |
гі́бкай
гі́бкаю |
| М. |
гі́бцы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
ги́бкий прям., перен. гі́бкі, гну́ткі;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
гі́бкасць ж., прям., перен. ги́бкость; см. гі́бкі
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
дубе́ц, -бца́, мн. -бцы́, -бцо́ў, м.
Тонкі гібкі прут.
З дубцоў плятуць кашы.
Не гані каня дубцом, а гані аўсом (з нар.).
|| памянш. ду́бчык, -а, мн. -і, -аў, м.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)