Сужэ́нства ’праўная сувязь мужа і жонкі, шлюб’, сужо́нства ’тс’, сужо́н, сужане́ц ’муж’, сужані́ца ’жонка’, сужане́цкія пяро́звы ’паслявясельныя візіты маладых’ (дрыс., Ласт.), сюды ж сужэ́нька (sužéńka) ’заручаны дзяцюк’ (Варл.), ’суджаная’ (Касп.). Параўн. серб.-харв.су̏жањство ’няволя, палон, увязненне’, су̏жањ ’вязень, палоннік, раб’, харв.sùžnjica ’раб, рабыня; палонны’, славен.súženjstvo ’рабства, няволя’, sùženj ’раб, нявольнік’, sužnja ’рабыня, нявольніца’, ц.-слав.сѫжьнь ’палоннік’, сѫжьница ’палонніца’. Зыходная форма прасл.*sǫžьnь, першапачаткова ’той, хто звязаны’, што ад *sǫ‑ (гл. су-) або *sъ‑ і *ǫz‑ьnь, гл. вязень, вуза, вузкі (Скок, 3, 367; Глухак, 596; Сной₂, 712). На семантыку слова паўплывала збліжэнне з судзіць (гл. суджаны) і жаніць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
inmate
[ˈɪnmeɪt]
n.
1) вя́зень, -ьня m. (у астро́зе)
2) хво́ры -ага m. (у шпіта́лі); пацые́нт -а m.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
па́йка1, ‑і, ДМ пайцы, ж.
Спец.Дзеяннепаводлезнач.дзеясл. паяць.
па́йка2, ‑і, ДМ пайцы; Рмн. паек; ж.
Разм. Частка, доля ежы, выдзеленая каму‑н. у адпаведнасці з устаноўленай нормай. Хлебная пайка лёгка ўмяшчалася на далоні.Навуменка.Хлопчык і голаду занадта не адчуваў — кожны вязень дзяліўся з ім сваёй папкай.Хомчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
prisoner
[ˈprɪzənər]
n.
1) зьняво́лены -ага m., зьняво́леная f., вя́зень-ьня m.
2) пало́нны -ага m.
prisoner of war — вае́ннапало́нны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Ínsasse
m -n, -n
1) уст. мясцо́вы жыха́р
2) пасажы́р, сядо́к
3) вя́зень (у турме)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
captive
[ˈkæptɪv]1.
n.
зьняво́лены -ага m., вя́зень-ьня m., пало́ньнік -а m.
2.
adj.
1) зьняво́лены, паланёны
a captive soldier — пало́нны -ага m.
2) зачарава́ны (каха́ньнем)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
conscience[ˈkɒnʃəns]n.
1. сумле́нне;
a bad/evil/guilty conscience нячы́стае сумле́нне;
a clear/good conscience чы́стае сумле́нне;
pangs/pricks/remorse of conscience му́кі/дако́ры/згрызо́ты сумле́ння;
a prisonner of conscience паліты́чны вя́зень;
for conscience sake для ўла́снага заспакае́ння, для ачы́сткі сумле́ння
2. свядо́масць;
public conscience грама́дская свядо́масць
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
ВІ́ЗЕЛ,
Вісель (Wisel) Элі (н. 30.9.1928, г. Сігету-Мармацыей, Румынія), амерыканскі грамадскі дзеяч, пісьменнік. Праф. іудаістыкі Сіці-каледжа ў Нью-Йорку (з 1972). Скончыў Сарбону. У 2-ю сусв. вайну вязень канцлагераў Асвенцім, Бухенвальд. З 1956 у ЗША. Піша пераважна па-французску. Большая ч. яго твораў («І свет маўчаў», 1956; «Дзень», 1961; «Песня мёртвых», 1966 і інш.) звязана з тэмай катастрофы еўрап. яўрэйства. Аўтар тэрміна «халакост» (татальнае знішчэнне яўрэяў у 2-ю сусв. вайну). Нобелеўская прэмія міру 1986.