country

[ˈkʌntri]

1.

n., pl. -tries

1) краі́на f., край -ю m.; ба́цькаўшчына f.

2) мясцо́васьць f., раён -у m., вако́ліца f.

3) се́льскі раён, вёска f.

in the country — на вёсцы

2.

adj.

1) вяско́вы, селавы́

country food — вяско́вая е́жа

2) ро́дны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

okolica

okolic|a

ж.

1. ваколіца, наваколле;

~e podmiejskie — прыгарадныя мясцовасці;

2. мясцовасць;

piękna ~a — прыгожая мясцовасць;

mieszkać w ~y — жыць паблізу (блізка);

ból w ~y serca — боль у вобласці сэрца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

kolonia

koloni|a

ж.

1. калонія;

~e angielskie w Afryce — англійскія калоніі ў Афрыцы;

2. калонія; зямляцтва; дыяспара;

3. ~e мн. дзіцячы лагер;

~e letnie — летні лагер для дзяцей;

4. пасёлак, ускраіна, перыферыя; ваколіца;

mieszkać na ~i — жыць на выселках

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

area

[ˈeriə]

n.

1) пло́шча f.

area of a triangle — пло́шча трыку́тніка

2) по́ле дзе́яньня, прасто́ра f., абся́г -у m., сфэ́ра f.; галіна́ f.

the area of physics, chemistry — галіна́ фі́зыкі, хі́міі

3) раён -у m., зо́на, мясцо́васьць, вако́ліца f., край -ю m., абша́р -у m.

residential area — жылы́ раён

4) пляц -у m., пляцо́ўка, дзяля́нка f.

playground area — дзіця́чая пляцо́ўка

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

neighborhood

[ˈneɪbərhʊd]

1.

n.

1) сусе́дзтва n.е́сца), блі́зкасьць f.

in the neighborhood of —

а) па-сусе́дзку; паблі́зу, блі́зка ад чаго́-н.

б) каля́, прыблі́зна

in the neighborhood of 20 km. — каля́ дваццацёх кілямэ́траў

2) раён -у m., вако́ліца f.

an attractive neighborhood — прыго́жы, до́бры раён, прыго́жае ме́сца

3) сусе́дзі coll.

The whole neighborhood came to the party — Усе́ сусе́дзі прыйшлі́ на вечары́ну

4) сусе́дзкія дачыне́ньні

good neighborhood — добрасусе́дзкія дачыне́ньні

2.

adj.

сусе́дзкі; мясцо́вы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

stir

[stɜ:r]

1.

v.t. (-rr-)

1) варушы́ць, ру́хаць

The wind stirs the leaves — Ве́цер вару́шыць лісты́

2) мяша́ць; разьме́шваць

to stir sugar into one’s coffee — разьмяша́ць цу́кар у ка́ве

3) хвалява́ць, крана́ць

words that really stir the soul — сло́вы, які́я запраўды́ крана́юць душу́

2.

v.i.

1) варушы́цца

They dare not stir — Яны́ не нава́жваюцца варухну́цца

2) заварушы́цца

The countryside was stirring with new life — Вако́ліца зажыла́ но́вым жыцьцём

3) разьме́швацца

This dough stirs hard — Гэ́тае це́ста ця́жка разьме́шваецца

3.

n.

1) рух -у m.

2) хвалява́ньне n.

3) мяша́ньне n.

- stir oneself

- stir up

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)