Verbum

stir

[stɜ:r]

1.

v.t. (-rr-)

1) варушы́ць, ру́хаць

The wind stirs the leaves — Ве́цер вару́шыць лісты́

2) мяша́ць; разьме́шваць

to stir sugar into one’s coffee — разьмяша́ць цу́кар у ка́ве

3) хвалява́ць, крана́ць

words that really stir the soul — сло́вы, які́я запраўды́ крана́юць душу́

2.

v.i.

1) варушы́цца

They dare not stir — Яны́ не нава́жваюцца варухну́цца

2) заварушы́цца

The countryside was stirring with new life — Вако́ліца зажыла́ но́вым жыцьцём

3) разьме́швацца

This dough stirs hard — Гэ́тае це́ста ця́жка разьме́шваецца

3.

n.

1) рух -у m.

2) хвалява́ньне n.

3) мяша́ньне n.

•

- stir oneself

- stir up