ляско́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Прыстасаванне, пры дапамозе якога ўтвараецца дробны, перарывісты стук; бразготка (у 4 знач.). Набралі загоншчыкі трашчотак, ляскотак, свісткоў і пайшлі ў абход некалькіх лясных кварталаў. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Тарахцёлка ’бразготка’ (Байк. і Некр.). Ад тарахцець, гл. папярэдняе слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

побряку́шка разг. бразго́тка, -кі ж.; (безделушка) перен. ца́цка, -кі ж., за́баўка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

rattle​1 [ˈrætl] n.

1. трэск, гру́кат; перасту́к;

the rattle of hail on the roof стук гра́ду па да́ху

2. бразго́тка

3. трашчо́тка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

*Лапотка, лун. лопо́тка ’бразготка’ (Шатал.). Рэгіянальнае ўтварэнне з суф. ‑к‑a ад лопат, лапатаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Траско́тка ‘бразготка’ (АБ, 6), трыску͡отка ‘тс’, трыскота́ті ‘трашчаць’ (Вруб.). Аналагічна да трашчотка < трашча́ць, гл. троскат.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

grzechotka

ж.

1. бразготка, трашчотка;

2. перан. балбатун, балбатуха

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Knárre

f -, -n

1) бразго́тка

2) вайск., разм. вінто́ўка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Тарарычка ’бразготка, бубен’ (у камедыйных творах XVII- XVIII стст., Праблемы філал., 12; Ст.-бел. лексікон). Ад гукапераймальнага тарара, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ляскотка ’прыстасаванне, пры дапамозе якога ўтвараецца дробны, перарывісты стук, бразготка’ (ТСБМ). Да леската́ць (гл.). Аб суфіксе гл. Сцяцко, Афікс. наз., 62.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)