блукуня́цца

‘блукаць, хадзіць без мэты’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. блукуня́юся блукуня́емся
2-я ас. блукуня́ешся блукуня́ецеся
3-я ас. блукуня́ецца блукуня́юцца
Прошлы час
м. блукуня́ўся блукуня́ліся
ж. блукуня́лася
н. блукуня́лася
Загадны лад
2-я ас. блукуня́йся блукуня́йцеся
Дзеепрыслоўе
цяп. час блукуня́ючыся

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

блукуня́ць

‘блукаць, хадзіць без мэты’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. блукуня́ю блукуня́ем
2-я ас. блукуня́еш блукуня́еце
3-я ас. блукуня́е блукуня́юць
Прошлы час
м. блукуня́ў блукуня́лі
ж. блукуня́ла
н. блукуня́ла
Загадны лад
2-я ас. блукуня́й блукуня́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час блукуня́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

по́цемкі, -мкаў мн. потёмки;

◊ блука́ць у ~мках — блужда́ть в потёмках

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

туля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца; незак.

1. Блукаць, хадзіць без пэўнай мэты; бадзяцца.

Усё жыццё туляўся без ніякага занятку.

2. Знаходзіцца дзе-н., хаваючыся ад каго-, чаго-н.

Туляўся ў лесе, пакуль партызан не знайшоў.

|| наз. туля́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

rove​2 [rəʊv] v. fml

1. вандрава́ць; бадзя́цца, блука́ць;

He roved in every land. Ён усюды пабываў.

2. блука́ць (пра вочы, думкі);

His eyes roved over the pictures. Яго позірк блукаў па карцінах.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

мітуслі́вец, ‑ліўца, м.

Разм. Той, хто мітусіцца (у 1, 2 знач.); неспакойны чалавек. Алёшка — мітуслівец, яму бясконца трэба блукаць і шукаць нечага. Хадкевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Блакуня́цца ’бадзяцца’. Гл. блука́ць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

tułać się

незак. блукаць, бадзяцца; вандраваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

заблука́ць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Блукаючы, зайсці куды‑н. У ягоны агарод Хлапчанятка, сямі год, Выпадкова заблука[ла]. Броўка.

заблука́ць ​2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Пачаць блукаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

umhérirren

vi (s) сно́ўдацца, блука́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)