onslaught [ˈɒnslɔ:t] n. (on) на́ціск, нападзе́нне;

make an onslaught on smb. шалёна атакава́ць каго́-н.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

атако́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Тое, што і атакаваць. [Кіян:] — Гадзіны дзве фашысты атакоўвалі смалярню. Яны і перабежкі рабілі, і падпаўзалі, і нехта з іх нават па-руску крычаў: здавайцеся, іначай загінеце. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

szarżować

незак.

1. атакаваць (пра кавалерыю);

2. шаржаваць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

бамбі́ць, ‑блю, ‑біш, ‑біць; незак., каго-што.

1. Атакаваць з паветра, скідваючы бомбы. Горад бамбілі нямецкія самалёты. Чорны.

2. перан. Разм. Безупынна турбаваць каго‑н. просьбамі, лістамі і інш. Я бамбіў рапартамі начальства, прасіў адправіць мяне на фронт. Дзенісевіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лоб, ілба і (пасля галосных) лба, мн. ілбы́ і (пасля галосных) лбы, ілбо́ў (лбоў), м.

Верхняя надвочная частка твару чалавека або морды жывёлы.

Адкрыты л.

◊

Лоб у лоб (разм.) — насустрач адзін аднаму ісці, сыходзіцца і пад.

У лоб —

1) з фронту, франтальным ударам.

Атакаваць праціўніка ў л.;

2) залішне прамалінейна (разм.).

Спытаць у л.

|| памянш. лабо́к, -бка́, мн. -бкі́, -бко́ў, м.

|| прым. ло́бны, -ая, -ае.

Лобная косць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фланг воен. фланг, род. фла́нга м.;

атакова́ть с фла́нга атакава́ць з фла́нга;

охва́т фла́нга ахо́п фла́нга;

прикры́тие фла́нга прыкрыццё фла́нга;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ánstürmen

1.

vt напада́ць, атакава́ць

2.

vi імча́цца, не́сціся ві́храм

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

тарпедава́ць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе; зак. і незак., што.

1. Атакаваць тарпедаю; паразіць (паражаць) тарпедаю.

2. Спец. Узарваць (узрываць) зарад выбухнога рэчыва ў буравой свідравіне для расшырэння яе і павышэння адданы пласта.

3. перан. Падарваць (падрываць), парушыць (парушаць) знутры. Тарпедаваць дагавор аб раззбраенні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

offenseless

[əˈfensləs]

adj.

1) без наступле́ньняў, няздо́льны атакава́ць або́ наступа́ць

2) бяскры́ўдны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

blitz​2 [blɪts] v.

1. гвалто́ўна напада́ць, атакава́ць, імклі́ва наступа́ць;

They blitzed the town with tanks. Танкі атакавалі горад.

2. бамбі́ць, рабі́ць налёт

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)