атакава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны; зак. і незак., каго-што.

Пайсці (ісці) у атаку.

А. праціўніка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

атакава́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. атаку́ю атаку́ем
2-я ас. атаку́еш атаку́еце
3-я ас. атаку́е атаку́юць
Прошлы час
м. атакава́ў атакава́лі
ж. атакава́ла
н. атакава́ла
Загадны лад
2-я ас. атаку́й атаку́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час атаку́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

атакава́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. атаку́ю атаку́ем
2-я ас. атаку́еш атаку́еце
3-я ас. атаку́е атаку́юць
Прошлы час
м. атакава́ў атакава́лі
ж. атакава́ла
н. атакава́ла
Загадны лад
2-я ас. атаку́й атаку́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час атакава́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

атакава́ць сов., воен., перен. атакова́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

атакава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; зак. і незак.

Зрабіць (рабіць) імклівы напад на пазіцыі праціўніка. [Сцяпанаў] паспеў ужо атакаваць чацвёрку «фокераў», аб якіх папярэджваў наводчык. Алешка. / У спартыўных гульнях. Пешкі белых атакавалі пазіцыю чорнага караля. // перан. Разм. Настойліва і неаднаразова дамагацца чаго‑н. Забыўшыся на свае абавязкі гаспадара,.. [Лявон] атакаваў свайго госця безліччу пытанняў. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

атакава́ць ángreifen* vt; vórstoßen* vi (s) (наступаць); stürmen vt (штурмаваць)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

атакава́ць

(фр. attaquer)

1) рабіць імклівы напад на пазіцыі праціўніка;

2) перан. весці хуткае і рашучае наступленне (у спрэчцы, гульні і інш.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Атакава́ць. З рус. атакова́ть (з 1705 г., Біржакава, Очерки, 344), дзе калька франц. attaquer, магчыма, праз польск. atakować. Фасмер, 1, 95; Шанскі, 1, А, 169.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

атакова́ть

1. сов. атакава́ць;

2. несов. атако́ўваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

атакава́цца, ‑куецца; незак.

Зал. да атакаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)